بررسي و مقايسه تجربي انتقال حرارت جابجايي اجباري نانوسيالهاي مس، اكسيدآهن و هيبريدي مس(50%) اكسيدآهن (50%)

در اين مقاله انتقال حرارت جابجايي اجباري نانوسيالهاي مس و اكسيد آهن بصورت جداگانه بررسي و سپس در شرايط مشابه تاثير استفاده از نانوسيال هيبريدي مس/اكسيدآهن در رژيم آرام تحت شرايط شار حرارتي ثابت در جداره بصورت تجربي بررسي شده است. آزمايشها در سه كسر حجمي 1، 2 و 4 درصد حجمي و سه عدد رينولدز 600 ، 1200 و 1800 انجام و عدد ناسلت محلي اندازه گيري شده است. نتايج نشان مي دهد براي نانوسيال در حالت ساده و هيبريدي، با افزايش درصد حجمي نانوذرات و عدد رينولدز جريان، عدد ناسلت محلي افزايش مي يابد. بررسي عدد ناسلت محلي براي نانوسيالهاي مس، اكسيدآهن و تركيب آنها نشان مي دهد در حالت نانوسيال هيبريدي ميزان افزايش عدد ناسلت محلي بيشتر از حالت نانوسيال ساده است. در حالت نانوسيال مس/آب بيشترين افزايش انتقال حرات جابجايي نسبت به آب خالص 8/7 درصد و در حالت نانوسيال هيبريدي 9/11 درصد مي باشد. همچنين درصد حجمي نانوسيال هيبريدي در ميزان افزايش ضريب انتقال حرارت جابجايي تاثير زيادي دارد. در حالت استفاده از نانوسيال هيبريدي، در 2 درصد حجمي افزايش بيشتري نسبت به نانوسيال ساده مشاهده مي شود.