آزمون مدل علي تمايز يافتگي و رضايت زناشويي

A Causal model, self differentiation and Morital Satisfaction

هدف از پژوهش حاضر، تحليل رابطه­ ي علي تمايز يافتگي و رضايت زناشويي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق، متاهلين عادي شهر شيراز مي­ باشند . براي تعيين حجم نمونه با استفاده از روش نمونه ­گيري تصادفي در دسترس و بر اساس تعداد مؤلفه ­هاي موجود در مدل، تعداد 310 نفر از زوجين عادي كه شامل 155 زن و 155 مرد متأهل كه طول مدت ازدواج آن­ها بين 5 - 12 سال متغير بوده و سن آن­ها زير 50 سال باشد انتخاب گرديد. ابزار گردآوري داده­ ها شامل مقياس تمايز يافتگي خود اسكورن و مقياس رضايت زناشويي انريچ (فرم كوتاه) بوده كه روايي و پايايي ابزار مورد تأييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل‌ داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spssو Amos در دو سطح توصيفي و استنباطي صورت گرفت. نتايج نشان داد كه ضريب تأثير تمايز يافتگي خود بر رضايت زناشويي معني ­دار است؛ بدين معني كه تمايز يافتگي خود بر رضايت زناشويي اثر مستقيم و معني­داري دارد.

The purpose of this study was to analyze the causal relationship between self differentiation and morital satisfaction. The statistical population of this study is ordinary married women in Shiraz. To determine the sample size, random sampling based on the number of components in the model was used. Then, 310 normal couples consisting of 155 women and 155 married men whose marriage duration varied between 5 to 12 years were selected. They were under the age of 50. The data gathering tool included Scourner's own differentiation scale and Enrich marital satisfaction scale (short form), which confirmed the validity and reliability of the instrument. Data analysis was done using SPSS and Amos software at two descriptive and inferential levels. The results showed that the effect of their differentiation on marital satisfaction was significant. This means that differentiation has a direct and significant effect on marital satisfaction.