كليدواژه :
آپاندكتومي , كنترل درد بعد از عمل , دكسمدتوميدين , كتورولاك
چكيده فارسي :
مقدمه
يكي از عوارض شايع بعد از اعمال جراحي درد مي باشد. درد بعد از عمل يك واكنش پيچيده فيزيولوژيك به آسيب بافتي است و معمولا نگراني اصلي بيماران اين است كه چه اندازه از درد را بعد از جراحي تجربه خواهند كرد. دكسمدتومدين و كتورولاك از داروهايي مي باشند كه در بي دردي پيشگيرانه مورد استفاده قرار مي گيرند. هدف از اين مطالعه مقايسه قابليت بي دردي پيشگيرانه دكسمدتومدين و كتورولاك بر روي درد پس از عمل بيماران تحت آپاندكتومي مي باشد.
روش كار
اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي و دوسوكور ، بر روي 60 بيمار 18 تا 65 ساله با كلاس ASA يك و دو بود كه جهت عمل آپاندكتومي تحت بيهوشي عمومي قرار گرفتند. بيماران طبق جدول تصادفي بلوكي به سه گروه تقسيم شدند.
گروه A دكسمدتومدين وريدي به ميزان 1 ميكروگرم به ازاي كيلوگرم به عنوان دوز بولوس در مدت زمان 10 دقيقه بلافاصله قبل از اينداكشن و سپس 5/. ميكروگرم به ازاي كيلوگرم در در طي جراحي به صورت انفوزيون پيوسته دريافت نمودند.گروه B 30 ميلي گرم كتورولاك وريدي بلافاصله قبل از اينداكشن و گروه C به عنوان گروه شاهد نرمال سالين %9/. بلافاصله قبل از اينداكشن دريافت نموده و در طول عمل براي هر دو گروه B وC نرمال سالين %9/.انفوزيون شد. سپس القا و نگهداري بيهوشي و همچنين ريورس در مورد تمامي بيماران مورد مطالعه بصورت يكسان اعمال شد.
پس از اتمام بيهوشي براي همه بيماران پمپ كنترل درد ديجيتال(PCA)حاوي فنتانيل (بولوس هاي 10 ميكروگرم با زمان قفل 10 دقيقه ) وصل گرديد. علائم حياتي بيماران 5 دقيقه پس از استراحت بر روي تخت اتاق عمل، بلافاصله بعد از انتوباسيون، در دقايق 5-10-15-20-30-40 و هر 10 دقيقه تا پايان عمل ثبت گرديد. در ريكاوري نيز علائم حياتي، وقوع تهوع،استفراغ و شدت لرز ثبت شدند. بيماران در صورت وجود لرز غير قابل كنترل 25 ميلي گرم پتدين دريافت نمودند. درد به كمك شاخص ديداري شدت درد(VAS)در ساعتهاي 1، 3، 6، 12و 24 ارزيابي شد. در صورتي كه 3 > VAS بود و بيماران مسكن اضافه درخواست كردند؛ شياف ديكلوفناك 100 ميلي گرمي تجويز شد. حجمي از محتوي پمپ كنترل درد بيمار ( PCA) كه توسط بيماران مصرف شده بود، ثبت گرديد. داده هاي بدست آمده توسط نرم افزار SPSS (ورژن 19) با استفاده از آزمون هاي آماري مورد نياز تجزيه و تحليل گرديدند و ارزش هاي P<0.05 معني دار تلقي شدند.
نتايج
شدت درد در زمان هاي 3،1 و6 ساعت پس از عمل بين سه گروه تفاوت معناداري نداشت؛ اما در زمان هاي 12 و 24 ساعت پس از عمل در گروه دكسمدتومدين كمتر از دو گروه ديگر بود (P12= 0.004 & P24= 0.003).
دوز فنتانيل مصرفي تنها درگروه دكسمدتومدين نسبت به گروه شاهد به طور معناداري كمتر بود. (PPCA= 0.003) از نظر تجويز پتدين و شياف ديكلوفناك بين سه گروه تفاوت معناداري مشاهده نگرديد.
افزايش دماي بدن بيماران در قبل،حين و بعد از عمل در گروه دكسمدتومدين نسبت به دو گروه ديگرمعنادار بود.(PT= 0.001) .در طول زمان در دو گروه كتورولاك و شاهد كاهش دماي بدن بيماران معنادار بود.(PK= 0.037 & PC= 0.001)
تغييرات فشارخون(سيستوليك، دياستوليك وMAP) بين سه گروه تفاوت معناداري نداشت.
تعداد ضربان قلب در دقايق 10، 15 ،30 در گروه دكسمدتومدين نسبت به شاهد(P10=0.022 & P15=0.010 & P30=0.015) و بلافاصله پس از انتوباسيون و دقيقه 10 حين عمل نسبت به گروه كتورولاك به طور معناداري كمتر بود.(PPO=0.033 & P10=0.024)
ميزان O2sat در دقايق 5، 15، 30، 40 و ريكاوري در گروه دكسمدتومدين بطور معناداري نسبت به دو گروه ديگر كمتر بود.
(P5=0.045 & P15=0.006 & P30=0.003 & P40=0.003 PR=0.024) در بيماران سه گروه تفاوت معناداري از لحاظ سن، جنس،قد، وزن، كلاس ASA و همچنين وقوع تهوع،استفراغ و لرز مشاهده نگرديد.
نتيجه نهايي
تجويز پيشگيرانه دكسمدتومدين درد بعد از عمل آپاندكتومي را در ساعات 12 و 24 پس از عمل بطور قابل ملاحظه اي كاهش داده و نياز به مسكن بعد از عمل را كمتر مي نمايد.
چكيده لاتين :
Introduction: Pain is one of the common complication of surgery. Pain is a complex of
physiological responses to tissue injury. Patients worry mostly of how much pain they would
experience after surgery. Dexmedetomidine and ketorolac are two drugs that have analgesic effects.
The aim of this study is compare the preventive analgesia efficacy of Dexmedetomidine and
ketorolac in patients after appendectomy operations
Materials and methods: This study is a randomized double blinded clinical trial. Sixty patients
aged 18 to 65 (ASA I-II) who had undergone appendectomy operations with general anesthesia were
analyzed. The patients were divided into three groups according to the block randomization table.
Group A patients received a bolus intravenous dose of 1 microgram/kg Dexmedetomidine in 10
minutes before induction and a continuous infusion of 0.5 microgram/kg/hr during the operation.
Group B received intravenous 30 mg ketorolac before induction. Group C was the control group that
received normal saline. An intravenous infusion of normal saline was administered to groups B and
C. Induction, maintenance and reversal were same for all study groups patients. At the end of
anesthesia, a digital PCA pump containing fentanyl (bolus 10 microgram, lockout time 10 minutes)
was applied. Pethidine (25 mg IV) was applied to patients who had intractable shivering. The
patients’ vital signs were recorded 5 minutes after resting on the bed of the operating room,
immediately after intubation, at 5, 10, 15, 20, 30, 40 and every 10 minutes till the end of operation.
The patients’ vital signs, nausea – vomiting and the degree of shivering were all recorded. Pain
intensity was recorded by VAS at 1, 3, 6, 12 and 24 hours after operation. In the case of a patient
having a VAS greater than 3 and a request for analgesic medication a 100 mg diclofenac suppository
was administered. The total volume of PCA consumed by the patients were recorded. The gathered
data were statistically analyzed by an SPSS 19 software and P values less than 0.05 were accepted
significant.
Results: there is no significant difference between the study groups regarding age, gender, height,
weight, ASA classification, nausea-vomiting and shivering.
The pain intensity was not significantly different betweem groups at 1, 3 and 6 hours after operation;
but in the Dexmedetomidine group it was less than the two other groups at 12 and 24 hours after
operation (P12= 0.004 & P24= 0.003). There was no difference between the ketorolac and control
group. The total dose of fentanyl PCA used was significantly less in the Dexmedetomidine group
compared to the control group (PPCA= 0.003). Body temperature was significantly higher before,
during and after operation in the Dexmedetomidine group compared to the two other groups (PT=
0.001). During operation the decrease in body temperature was significant in the ketorolac and
control groups (PK= 0.037 & PC=0.001). the changes in blood pressure were not significantly
different between the three groups but there was a significant increase in mean arterial pressure
(MAP) during the operation time. Heart rate before intubation, at 5, 20, 40 minutes and in the
recovery was not significantly different. The heart rate at 10, 15 and 30th minutes was significantly
lower in the Dexmedetomidine group compared to the control group (P10=0.022 & P15=0.010 &
P30=0.015) and immediately after intubation, 10th minute compared to the ketorolac group
(PPO=0.033 & P10=0.024).
There was no significant difference between the three groups regarding the changes in SpO2 levels
at before, after intubation and at 10th minute after intubation. However, the SpO2 levels were
significantly lower in the Dexmedetomidine group compared to the other groups at 5, 15, 30, 40th
minutes and recovery time (P5=0.045 & P15=0.006 & P30=0.003 & P40=0.003 PR=0.024). Although
the SpO2 levels did not have any significant change during the time within each group.
Conclusion: Dexmedetomidine as an agent for preventing pain after operation is mostly effective at
12 and 24 hours after operation which attenuated the need for analgesic medication postoperatively.
