بررسي آسيب‌شناسي بافتي آبشش ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) و ماهي طلايي (Carassius auratus) در مواجهه با غلظت‌ كشنده نانواكسيد روي (ZnONPs)، نانو‌اكسيد مس (CuONPs) و نانودي‌اكسيد تيتانيوم (TiO2NPs)

ازآنجا كه آبشش اولين مكان بعدازپوست است كه ماهي ها ازآن طريق درمعرض مستقيم سموم يا آلاينده ها قراردارند،بنابراين بررسي تغييرات ساختارآبشش شاخص مناسبي براي سموم يا آلاينده ها تحت شرايط استرس است. هدف از اين مطالعه، بررسي جراحات بافت آبشش ماهي كپور معمولي در مواجهه با نانوذرات مختلف بود. براي انجام اين آزمايش 210 قطعه بچه ماهي كپور معمولي با طول كل 0.30±7.36 سانتي متر و ماهي قرمز با طول كل 0.43±6.50 سانتي متر در 6 تيمار، هركدام در 3 تكرار درگروه هاي 11تايي در آكواريوم هاي 60 ليتري قرار داده شدند. نمونه هاي بافت آبشش بچه ماهيان كپور معمولي و قرمز بعد از 7 روز قرارگيري در معرض (50 درصد غلظت سميت كشنده) نانواكسيد روي، نانواكسيد مس و نانودي اكسيد تيتانيوم برداشت شد. تغييرات بافتي با رنگ آميزي معمول هماتوكسيلينائوزين در نمونه هاي قرارگرفته در معرض نانواكسيد روي، نانواكسيد مس و نانودي اكسيد تيتانيوم مشهود بود، در حالي كه هيچ تغيير قابل تشخيصي در آبشش ماهيان گروه هاي شاهد مشاهده نشد. جراحات مشاهده شده در بافت آبشش هر دو ماهي شامل آنوريسم لاملايي، به هم چسبيدگي لاملاهاي ثانويه، افزايش مقدار موكوس آبشش و پرخوني بود، كه بيشترين جراحت مشاهده شده آنوريسم لاملايي و افزايش مقدار موكوس آبشش بود. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد كه 50 درصد غلظت سميت كشنده نانوذرات تيتانيوم، نانواكسيد مس و نانوذرات روي مي تواند باعث آسيب و تخريب بافتي شود. همچنين سميت تحت كشنده نانواكسيد روي نسبت به نانواكسيد مس و نانودي اكسيد تيتانيوم بيشتر بوده و باعث جراحات وسيع تري در بافت آبشش ماهي قرمز و كپور معمولي مي شود.