ارزيابي تغييرات شاخص‌هاي سرمي آسيب قلبي در موش‌هاي صحرايي‌ديابتي شده با آلوكسان

ديابت مليتوس اختلالي متابوليكي است كه از شيوع بالايي در سراسر جهان برخوردار مي‌باشد و افزايش سطح قند خون و در پي آن آسيب‌هاي جدي را در عروق و بافت هاي مختلف بدن سبب مي‌گردد. هدف از اين مطالعه ارزيابي تغييرات ميزان شاخص هاي سرمي آسيب قلبي در موش هاي صحرايي دچار ديابت تجربي بود. بدين منظور تعداد 30 سر موش صحرايي نر ويستار به طور تصادفي در 2 گروه 15 تايي شاهد سالم و تيمار ديابتي تقسيم شدند. ديابت مليتوس تجربي نيز با تزريق داخل صفاقي تك دز آلوكسان (mg/kg 120) ايجاد گرديد. چهار هفته پس از القاء ديابت، شاخص هاي سرمي آسيب قلبي در موش هاي مورد مطالعه اندازه گيري شد. متوسط قند خون گروه ديابتي mg/dl 36±263.1 و گروه شاهد mg/dl 12±96.7 بود كه حاكي از وجود اختلاف آماري معني دار بين دو گروه بود (0.000=p). ميزان سرمي cTnI (تروپونين I قلبي) در موش هاي صحرايي مبتلا به ديابت تجربي به طور معني داري بيشتر از موش هاي صحرايي گروه شاهد بود (0.002=p). هم چنين فعاليت سرمي آنزيم هاي AST (آسپارتات آمينوترانسفراز)، LDH (لاكتات دهيدروژناز) و CKMB (كراتين كيناز قلبي مغزي) در گروه ديابت تجربي در مقايسه با گروه شاهد به طور معني داري بيشتر بود. در اين مطالعه از لحاظ ارتباط بين مقدار قند خون و ميزان تروپونين I قلبي سرم (0.685=r‌=0.010 p) و نيز سطح  فعاليت سرمي آنزيم ها شامل AST (r=‌0.862، p=0.000)، LDH (0.760=r‌= 0.008 p) و CKMB (r=‌0.590، p=0/014) همبستگي مستقيم و معني دار برآورد گرديد.در اين مطالعه افزايش ميزان cTnI سرم همراه با بالا رفتن ميزان فعاليت آنزيم هاي سرمي شاخص قلب در موش هاي صحرايي دچار ديابت در مقايسه با گروه شاهد مويد بروز درجاتي از آسيب عضله قلب است.