تحليل مكاني و شناسايي مناطق پرخطر بيماري بروسلوز انساني با استفاده از روش هاي اندازه گيري خود همبستگي مكاني

Spatial Analysis and Identification of High Risk Areas of Human Brucellosis by Spatial Autocorrelation Measurement Methods

مقدمه: بيماري بروسلوز شايع ترين بيماري مشترك بين انسان و دام است كه به عنوان يك تهديد بالقوه بهداشت عمومي محسوب مي گردد. استفاده از سيستم اطلاعات مكاني كمك شايان توجهي به مديران و تصميم گيران حوزه سلامت عمومي جامعه در خصوص طراحي، اجرا و نظارت بر برنامه هاي كنترلي مي كند. روش: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي به منظور تعيين نوع الگوي سالانه بيماري از آماره عمومي موران، براي شناسايي مناطق پرخطر و براي مقايسه الگوي مكاني بيماري براساس ميزان بروز سالانه در هر دو سال *Getis-Ord Local G از آماره هاي محلي موران و متوالي از آماره موران تفاضلي استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه بيشترين موارد در بازه زماني هفت ساله در دهستان هاي شهرستان ملاير و كمترين موارد در شهرستان هاي اسدآباد و تويسركان و نواحي مركزي و غربي استان قرار دارند. ميزان بروز بيماري از سال 1388 تا 1393 افزايش و در سال 1394 كاهش يافته است. در خصوص تحليل الگوي بيماري، الگوي همه سالها به جزء سال 1391 خوشه اي تشخيص داده شد. خوشه هاي نشان دادند كه خوشه هاي با نرخ بروز بالا و نقاط داغ در جنوب شرقي استان همدان G* شناسايي شده توسط آماره هاي محلي موران و قرار داشتند. نتايج حاصل از آماره موران تفاضلي نشان از ايجاد مناطق پرخطر جديد با گذر زمان در سطح استان دارد. نتيجه گيري: با مقايسه الگوي مكاني بيماري براي سالهاي مختلف ميتوان گفت برنامه هاي كنترلي فعلي كارايي لازم را نداشته و نيازمند يك بازنگري كلي مي باشند. نتايج حاصل از اين مطالعه در تعيين نقطه شروع برنامه هاي آتي و بررسي ميزان اثربخشي آنها قابل استفاده مي باشد

Introduction: Brucellosis is one of the most common zoonotic infections, which is considered as a potential public health threat. Geographical information system (GIS) can be a great help to managers and policy makers in the public health field for designing, implementing and monitoring control programs. Method: In this descriptive cross-sectional study, the global Moran's I was used to determine the type of annual pattern of the disease, local Moran and Getis-Ord G * indices were used to identify the high risk areas and differential Moran's was used to compare the spatial pattern of the disease based on the incidence of annual incidence in the two successive years. Results: According to the results, during a 7-year period, most of the cases had been located in Malayer County and the least in Asadabad and Tuyserkan counties (central and western areas of the province). The incidence rate of the disease rose from April 2009 to March 2014 and decreased during April 2014 to March 2015. According to the results of global Moran's, the pattern of disease was cluster in all years except for 2012. The clusters and hotspots detected by local Moran's I and G * were located in the southeast of the province. The results of differential Moran's I showed the emergence of new hazardous areas in the province over the study period. Conclusion: By comparing the spatial pattern of disease in different years, it can be said that the current control programs do not have the required efficacy and need a general overview. The results of this study can be used to identify starting points for future plans and to evaluate their effectiveness