نقش زنان صوفي در شكل گيري نظريه وحدت وجودي ابن عربي

The Role of Sufi Women in the Formation of Ibn Arabi's Unity of Being Theory (waḥdat al-wujūd)

از محي الدين ابن عربي، به عنوان يك وزنه سنگين در عرفان و تصوف ياد مي شود. مطابق مطالعات انجام شده در احوال مردان و زنان صوفي قبل از ابن عربي، حضور بانوان صوفي در سير تحول روحاني و سلوك او تعيين كننده بوده كه ندرتا به آن پرداخته شده است، بانواني مانند رابعه عدويه (وفات: 135 تا180ه ق) كه آغازگر تصوف عاشقانه بود (حلبي، 248:1376). اين مقاله عامل اصلي ومحصول تاثيرگذاري ايشان را در سير معنوي و فكري شيخ اكبر بيان مي كند. در اين مقاله به حضور زنان صوفي در كنار ابن عربي و نقش ايشان در شكل گيري دوره مهمي از تاريخ تصوف وعرفان كه توسط شيخ اكبر رقم خورده است، پرداخته مي شود. حضوري كه حاصل آن شهود زن به عنوان برترين جلوه حضور خداوند، شكل گيري تئـوري وحدت وجـودي عرفاني شيـخ اكبر كه بيانگر سلوك عاشقـانه و وحدت مـيان عاشـق و معشوق است، مي باشد. اين سلوك توحيدي عرفاني با حضور زن به اوج خود مي رسد.

Ibn Arabi is considered as a significant figure in mysticism and Sufism. According to the studies on Sufi men and women before Ibn 'Arabi, the presence of Sufi women (such as Rābiʿa al-Adawiyya (Rabia Basri) (d. 135-180 AH) who initiated romantic Sufism) was determining in the course of Ibn 'Arabi’s spiritual evolution; however this fact has been almost neglected. This article narrates and explains the influence of the women on the spiritual and intellectual development of Shaikh-e-Akbar (Ibn 'Arabi). Feminine intuition as the supreme effect of God's presence and the formation of Shaikh-e-Akbar’s theory of unity of being (waḥdat al-wujūd), which expresses a love process and the unity of lover and beloved are the result of the presence of Sufi women. In fact this mystical monotheistic will reaches its peak by presence of the women.