نقش عدم اطمينان محيطي، محدوديت مالي و محافظه‎كاري حسابداري در محدود كردن پيامدهاي عملكردي نشئت‎گرفته از اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران

هدف: اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران، اخبار بد نشئت گرفته از ضعف در عملكرد را به تعويق مي‎اندازد و محافظه‎كاري مي‎تواند عاملي براي تعديل آن باشد. هدف اين مقاله، بررسي نقش محافظه‎كاري حسابداري در محدود كردن پيامدهاي عملكردي نشئت گرفته از اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران است. روش: براي بررسي موضوع، بر مبناي الگوي رگرسيوني داده‎هاي تركيبي، داده‎هاي 120 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 1385 تا 1395جمع‎آوري و براي آزمون فرضيه‎هاي پژوهش استفاده شد. يافته‎ها: بر اساس نتايج، اثر معنادار و تعاملي محافظه‎كاري و اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران بر عملكرد شركت به تأييد رسيد. همچنين مشخص شد، عدم اطمينان محيطي به‎طور معناداري بر تعامل مشترك اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران و محافظه‎كاري حسابداري بر عملكرد آتي تأثيرگذار است و در نهايت، محدوديت تأمين مالي اثر معناداري بر تعامل مشترك اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه مديران و محافظه‎كاري حسابداري بر عملكرد آتي دارد. نتيجه‎گيري: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه واحدهاي تجاري با مديران داراي اعتمادبه‎نفس بيش از اندازه و اعمال محافظه‎كاري در حسابداري، عملكرد آتي مساعدي دارند. به بيان ديگر، محافظه‎كاري با كنترل رفتارهاي خوش‎بينانه مديران به بهبود عملكرد منجر شده و وجود محدوديت تأمين مالي و عدم اطمينان محيطي به‎دليل ايجاد نوسان در نتايج، خوش‎بيني مديريت را كاهش مي‎دهد.