بررسي تأثير خودشيفتگي مديران بر كيفيت گزارشگري مالي

هدف: اين پژوهش به بررسي اثر خودشيفتگي مديران بر كيفيت گزارشگري مالي مي‌پردازد. به لحاظ نظري، مديران خودشيفته با شاخصه‌هاي رفتاري نظير خودخواهي، تمايل به استثمار ديگران، بي‎توجهي به ديگران و پاداش‎طلبي افراطي، به گزارشگري مالي متقلبانه اقدام مي‎كنند. روش: در پژوهش حاضر، براي اندازه‌گيري خودشيفتگي از دو معيار اندازه امضاي مديران و نسبت پاداش مديران بر كل حقوق و دستمزد سالانه كاركنان استفاده شده و كيفيت گزارشگري مالي نيز به‎كمك سه معيار مديريت سود، كيفيت سود و محافظه‌كاري سنجيده شده است. براي آزمون فرضيه‎ها از رگرسيون خطي چندمتغيره بهره گرفته مي‎شود. قلمرو زماني تحقيق سال‎هاي 1388 تا 1395 است. يافته‎ها: بر اساس يافته‌هاي تجربي، بين خودشيفتگي مديران بر اساس اندازه امضا با معيارهاي كيفيت گزارشگري مالي، رابطه معناداري وجود ندارد. با اين حال، بين خودشيفتگي مديران بر اساس نسبت پاداش مديران بر حقوق و دستمزد كاركنان با دو مورد از معيارهاي كيفيت گزارشگري مالي (شامل مديريت سود و كيفيت سود) رابطه معناداري مشاهده شد؛ به اين ترتيب كه خودشيفتگي مديران موجب افزايش مديريت سود و كاهش كيفيت سود مي‎شود. نتيجه‎گيري: در مجموع، نتايج پژوهش نشان مي‎دهد در برخي شرايط، خودشيفتگي مديران بر معيارهاي كيفيت گزارشگري مالي اثر مي‎گذارد.