فراتحليلي كيفي بر پژوهش‌هاي انجام شده در زمينه موك (دوره‌هاي فراگير گسترده آن لاين و باز)

از سال 2008 تاكنون، موك به‌عنوان يك ابزار آموزشي توسط مؤسسات آموزشي و آموزش عالي به فراواني مورد استفاده قرار گرفته و استقبال از آن چشمگير بوده است. نه فقط مؤسسات آموزشي از آن به‌عنوان يك ابزار آموزشي اثربخش در دوره‌هاي آموزشي و پژوهشي خود استفاده كرده‌اند بلكه پژوهشگران مختلفي نيز به بررسي موك از زواياي مختلفي پرداخته‌اند. پژوهش حاضر درصدد بود تا تصوير جامعي از سيماي اين پژوهش‌ها ارائه دهد. به‌منظور نيل به اين هدف، از فراتحليل كيفي استفاده شد و 40 پژوهش كه هركدام به‌نوعي به بررسي و واكاوي جنبه‌هاي مختلف موك پرداختند، ارزيابي و بررسي شدند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه پژوهش‌هاي انجام شده هم از حيث ساختاري و روش‌شناختي و هم از حيث محتوايي داراي ويژگي‌هاي برجسته‌اي بودند كه بايد مد نظر قرار داد. جهت‌گيري نظري بيش از نيمي از پژوهش‌ها مبتني بر پارادايم پيوندگرايي بود كه اين مسئله را القا مي‌كند كه اگر نظام آموزشي و آموزش عالي كشورمان درصدد پياده‌سازي و كاربست موك در آموزش‌هاي خود است لازم است تا نگاه ساختارگرايانه و سنتي خود را تغيير داده و به سمت نگاه مبتني بر گفتمان، تعامل، خلق دانش و آموزش و يادگيري از طريق فرايندهاي در حال شدن حركت كنند.