بررسي مشاركت علمي و بين‌المللي پژوهشگران ايراني حوزه برنامه‌ريزي درسي در توليد علم جهاني

علم به‌عنوان يك واقعيت اجتماعي و تاريخي مستلزم شناخت دانشمندان از يكديگر و تبادل آثار و انديشه‌هاي آنان است. به همين دليل در طول تاريخ، شبكه‌هاي پيچيده‌اي از ارتباطات علمي و همكاري‌هاي پژوهشي شكل گرفته‌اند و آثار علمي ارزشمند و بي‌شماري را توليد كرده‌اند. در تحقيقات علم‌سنجي، معمولاً توليدات علمي گروهي از پژوهشگران مرتبط با يكديگر مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. در اين مقاله، مشاركت علمي 95 مقاله نمايه شده پژوهشگران ايراني در پايگاه اطلاعاتي آي.اس.آي در بين سال‌هاي 1992 تا پايان فوريه 2015 بررسي شد. داده‌هاي مورد بررسي از پايگاه اطلاعاتي ISI استخراج و به‌صورت دستي، داده‌هاي مورد نظر استخراج و مورد بررسي قرار گرفتند. سپس با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS20 تجزيه‌وتحليل‌هاي لازم صورت گرفت. نتايج حاكي از اين امر بود كه افزايش مشاركت بين‌المللي به افزايش ميزان دفعات استناد مي‌انجامد ولي جنسيت و تعداد نويسندگان در افزايش دفعات استناد تأثيري نداشت. با اين نتيجه، پژوهشگران كشورمان در حوزه‌هاي مختلف، مشاركت بين‌المللي را بايد در سرلوحه كاري خود قرار دهند چرا كه مشاركت بين‌المللي مي‌تواند علم روز و تجربيات بين‌المللي را وارد كشور نموده و علاوه بر اينكه زمينه رشد علمي را فراهم مي‌آورند زمينه رشد شغلي و حرفه‌اي و بهبود فعاليت‌هاي كاري را نيز مي‌تواند به همراه داشته باشد.