مقايسه تأثير آموزش به شيوه‌هاي تدريس اعضاي تيم و بازگويي بر ميزان يادگيري-ياددهي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان ايلام

هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير آموزش به شيوه روش تدريس اعضاي گروه بر ميزان يادگيريياددهي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان ايلام و مقايسه آن با روش تدريس بازگويي است. اين پژوهش با روش نيمه تجربي اجرا گرديده و جامعه آماري آن تمامي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان ايلام (كه تعداد آن‌ها حدود 500 نفر در 18 كلاس بوده) است. براي اجراي پژوهش يك كلاس 32 نفره به‌عنوان گروه گواه و يك كلاس 27 نفره به‌عنوان گروه آزمايش از آن‌ها انتخاب شدند. از اين كلاس، تعداد 16 نفر به شيوه آموزش تيمي و 16 نفر به شيوه آموزش بازگويي مورد تدريس و آموزش قرار گرفتند. درنهايت، نمرات آزمون ميزان يادگيري ياددهي و آزمون مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان با گروه شاهد هم مقايسه گرديد. در اين پژوهش در قالب سه فرضيه به بررسي تأثير دو نوع آموزش پرداخته شد، فرضيه اول، بررسي نتايج دو نوع آموزش بر ميزان يادگيري و ياددهي، در فرضيه دوم، نتايج ادغام دو روش بر ميزان يادگيري و ياددهي و در فرضيه سوم، نتايج هر روش آموزش بر تعميق يادگيري مورد بررسي قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه شيوه آموزش تيمي بر ميزان يادگيريياددهي دانشجويان تأثير مثبت بيشتري نسبت به روش آموزش بازگويي داشته است چراكه در سطح آلفاي 0.05 درصد، مقدار آزمون پيرسون در گروه افراد با آموزش تيمي معادل 0.018 بوده و اين مقدار در سطح پايين‌تري نسبت به آموزش بازگويي كه مقدار پيرسون آن تعادل 0.042 بوده است، قرار دارد. نتايج نشان داد، تأثير ادغام شيوه‌هاي تدريس اعضاي تيم و بازگويي در افزايش يادگيري و ياددهي دانشجويان تفاوت وجود دارد مؤثر بوده‌اند. همچنين، بين شيوه‌هاي تدريس اعضاي تيم و بازگويي، در افزايش تعميق يادگيري (يادگيري طولاني‌مدت مطالب) در دانشجويان پذيرفته مي‌شود.