رابطه سبك‌هاي يادگيري با روش‌هاي تدريس ترجيحي دانش‌آموزان دوره متوسطه شهرستان ميبد

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه سبك‌هاي يادگيري دانش‌آموزان دوره متوسطه با روش‌هاي تدريس ترجيحي آنان بود. جامعه آماري پژوهش، شامل 2199 نفر دانش‌آموز دوره متوسطه شهرستان ميبد كه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب با حجم 325 نفر از آنان به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تحليل واريانس، آزمون تعقيبي) داده‌ها مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين سبك‌هاي يادگيري و روش‌هاي تدريس ترجيحي ديداري، شنيداري، خواندني نوشتني و جنبشي رابطه معنادار وجود داشت ولي بين سبك‌هاي يادگيري دانش‌آموزان برحسب سن و رشته تحصيلي تفاوت وجود نداشت. مقايسه سبك‌هاي يادگيري و روش‌هاي تدريس ترجيحي دانش‌آموزان برحسب جنسيت نشان داد كه فقط رابطه سبك يادگيري و روش‌هاي تدريس ترجيحي شنيداري با جنس معني‌دار بوده است و ميانگين سبك يادگيري و روش تدريس ترجيحي شنيداري دانش‌آموزان دختر بيشتر از دانش‌آموزان پسر بوده است.