رابطه موفقيت‌خواهي، اشتياق يادگيري و اهداف پيشرفت با معني تحصيل دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين موفقيت‌خواهي، اشتياق يادگيري و اهداف پيشرفت با معناي تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي شهر بجنورد در سال تحصيلي 1395-1394 انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان بجنورد به تعداد 2579 نفر تشكيل دادند كه از اين تعداد با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، تعداد 335 نفر به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، چهار پرسشنامه موفقيت‌خواهي (انگيزه پيشرفت هرمنس، 1970)، پرسشنامه اشتياق يادگيري (راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي، پينتريچ و دي گروت،1990) ، پرسشنامه اهداف پيشرفت (ميدلتون و ميگلي، 1998) و پرسشنامه معني تحصيلي (هندرسونكينگ و اسميت،2006) بود. روايي پرسشنامه‌ها با استفاده از نظرات اساتيد و خبرگان تأييد شد. ضريب پايايي آن‌ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه موفقيت‌خواهي (0.80)، پرسشنامه اشتياق يادگيري (0.79)، اهداف پيشرفت (0.79) پرسشنامه معناي تحصيلي (0.79) محاسبه گرديد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از SPSS انجام گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه بين موفقيت‌خواهي، اشتياق يادگيري و اهداف پيشرفت با معناي تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي شهر بجنورد رابطه معناداري وجود دارد. در اين ميان متغير موفقيت‌خواهي داراي بيشترين همبستگي (0.47) و متغير اهداف پيشرفت نيز كمترين همبستگي (0.33) را با معناي تحصيلي داشتند. همچنين نتايج آزمون تحليل رگرسيون خطي چند متغيره نشان داد كه متغير هاي پيش‌بين 0.32 تغيرات معناي تحصيلي را تبيين كنند.