بررسي كيفي اصول حاكم بر طراحي آموزشي مبتني بر نظريه انعطاف‌پذيري شناختي در تركيب با راهبردهاي داربست‌سازي

ارائه موضوعات پيچيده از طريق رويكردهاي آموزش خطي با مشكلاتي همراه است زيرا هر چه حوزه محتوايي پيچيده‌تر مي‌شود، از ساختار و تجانس كمتر و نيز به همپوشاني بيشتر با ساير حوزه‌هاي دانش دچار مي‌گردد. بدين منظور، اسپيرو و همكاران مدعي‌اند محيط‌ هاي آموزشي طراحي شده بايستي بر پيچيدگي جهان واقعي و ساختارنايافتگي بسياري از حوزه‌هاي دانش تأكيد كند. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسي كيفي اصول حاكم بر طراحي آموزشي مبتني بر نظريه انعطاف‌پذيري شناختي در تركيب با راهبردهاي داربست‌سازي در محيط‌هاي يادگيري مبتني بر رايانه، انجام شد. روش تحقيق، تحليل محتواي كيفي (استقرايي) بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه منابع و مقالات نمايه شده در پايگاه‌هاي اطلاعاتي (84 منبع) در بازه زماني 2015-1991 مرتبط با نظريه‌هاي انعطاف‌پذيري شناختي و داربست‌سازي بود. نمونه‌برداري از اين منابع با روش نمونه‌گيري هدفمند انجام گرفت و درنهايت الگوي طراحي آموزشي پيشنهادي مبتني بر نظريه انعطاف‌پذيري شناختي مبتني بر 9 اصل در تركيب با راهبردهاي داربست‌سازي ارائه گرديد. ازآنجايي‌كه نظريه انعطاف‌پذيري شناختي عموماً براي كسب دانش پيشرفته ارائه شده است، لذا از الگوي فوق مي‌توان براي طراحي آموزش‌ها براي فراگيران در سطوح تحصيلي متوسطه به بالا استفاده نمود.