اعتباريابي مؤلفه‌هاي اساسي برنامه درسي دانشجو با استفاده از تحليل ساختاري تأييدي

پژوهش حاضر با هدف تعيين قدرت تبيين مؤلفه‌هاي به‌دست‌آمده در برنامه درسي دانشجو مي‌باشد. اين مطالعه از حيث نوع بنيادي، از حيث رويكرد، توصيفي و از نوع طرح‌هاي آميخته اكتشافي است. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مصاحبه بازپاسخ با هشت نفر از صاحب‌نظران حوزه تعليم و تربيت در دانشگاه تهران در بخش كيفي؛ و پرسشنامه استخراج شده از نتايج مصاحبه در بخش كمي است كه در ميان دانشجويان تحصيلات تكميلي به‌منظور تأييد و رتبه‌بندي مؤلفه‌هاي مربوط به ويژگي‌هاي دانشجويان اجرا شد. در بخش كيفي به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش سه مرحله‌اي اشتراوس و كوربن (1990) و در بخش كمي از تحليل ساختار تأييدي و آزمون فريدمن استفاده شد. بر اساس 100 مشاهده جمع‌آوري شده، چارچوب نظري با استفاده از نرم‌افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نرمال نبودن داده‌ها، از روش GLS جهت برآورد پارامترها استفاده گرديد. درمجموع چهار مؤلفه محوري از مصاحبه‌هاي انجام گرفته به دست آمدند كه عبارت‌اند از: ويژگي‌هاي برنامه‌درسي دانشجو؛ عناصر اصلي آن شامل دانشجو، استاد و سازمان؛ مراحل شكل‌گيري شامل عوامل زمينه‌اي و عوامل محرك؛ و موانع و چالش‌هاي شكل‌گيري اين برنامه‌درسي.