تأثير مداخله شكوفايي سليگمن بر شايستگي اجتماعي دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي

هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير مداخله شكوفايي سليگمن بر شايستگي اجتماعي دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي در شهرستان نجف‌آباد بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دختران مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي شهرستان نجف‌آباد بود كه در سال 1395 به مركز رشد مراجعه كرده بودند. با استفاده از نمونه‌گيري تصادفي ساده 30 نفر از اين افراد انتخاب و به‌صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). ابزار سنجش شامل پرسشنامه شايستگي اجتماعي (پرندين، 1385) بود. گروه آزمايش مداخله شكوفايي سليگمن را در 8 جلسه به‌صورت هفته‌اي دوبار دريافت نمودند و گروه كنترل منتظر نگه داشته شدند. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد كه مداخله شكوفايي سليگمن منجر به افزايش شايستگي اجتماعي دختران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي شده است (0.01 P).