تأثير مداخله مبتني بر شفقت خود بر احساس تنهايي و تنظيم هيجاني زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي

هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير مداخله مبتني بر شفقت خود بر احساس تنهايي و تنظيم هيجاني در زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي شهر اهواز بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل پيگيري يك‌ونيم ماهه بود. نمونه پژوهش شامل 20 زن آسيب‌ديده از خيانت زناشويي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اهواز بود كه به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه‌هاي احساس تنهايي (دهشيري، برجعلي، شيخي و حبيبي، 1387) و تنظيم هيجاني (گارنفسكي، كارايج و اسپينون، 2002) بودند. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد، مداخله مبتني بر شفقت خود باعث كاهش احساس تنهايي و افزايش تنظيم هيجاني در زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شد و يافته‌ها بعد از يك ماه نيز پايدار بودند (0.01 p).