رابطة شبكه هاي اجتماعي مجازي با ارتكاب جرائم خشن

فاقد عنوان و چكيده لاتين

شبكه هاي اجتماعي مجازي، ظرفيت آسيب هاي اجتماعي و ارتكاب جرائم به جهت تاثير بر افكار و افعال در دنياي واقعي را دارند. در ميان جرائم، جرائم خشن، از آن دسته جرائمي است كه حساسيت خاصي را در جامعه برمي انگيزند. پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين ابعاد شبكه هاي اجتماعي مجازي با ارتكاب جرائم خشن نگارش شده است. اين پژوهش، از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري پژوهش، كارشناسان و صاحب نظران پليس آگاهي و پليس فتاي تهران بزرگ هستند كه براساس جدول كرجسي مورگان، تعداد 201 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوري اطلاعات، با پرسش نامه محقق ساخته انجام شد كه روايي محتوا و روايي ساختار آن تاييد شد. پايايي پرسش نامه نيز با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ، 0/89 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي كولموگروف – اسميرنف، آزمون رتبه هاي علامت دار ويلكاكسون (با توجه به نرمال نبودن داده ها) و آزمون فريدمن استفاده شد. براساس يافته هاي پژوهش، كليه فرضيه هاي پژوهش اثبات شدند و به ترتيب به اشتراك گذاري اطلاعات در شبكه هاي اجتماعي، روابط درون شبكه اي كاربران شبكه هاي اجتماعي، توان انتشار اطلاعات در شبكه هاي اجتماعي، همنوايي درون گروهي كاربران شبكه هاي اجتماعي و تغيير نگرش كاربران شبكه هاي اجتماعي، در اولويت اثرگذاري در ارتكاب جرائم خشن قرار دارند. نتايج پژوهش نشان داد بين شبكه هاي اجتماعي مجازي و ارتكاب جرائم خشن رابطه وجود دارد؛ بنابراين شبكه هاي اجتماعي مجازي مي توانند از طريق به اشتراك گذاري اطلاعات، روابط درون شبكه اي كاربران، توان انتشار اطلاعات، همنوايي درون گروهي و تغيير نگرش كاربران بر ارتكاب جرائم خشن اثرگذار باشند.