رويكرد سوبژكتيو به قانون در فلسفه ي كانت

قانون مفهومي است كه در تفكر غرب سابقه ديرينه دارد و از دوره باستان تا دوره مدرن، تحت تطورات فكري ـ فرهنگيِ واقع در عالم غرب، هميشه اهميت و محوريت خود را حفظ كرده است. در انديشه مدرن ذيل تغيير بنياديني كه در نسبت انسان مدرن با عالم اتفاق افتاد، قانون نيز با اين تحول همراه بود؛ به‌‌گونه‌اي‌كه سوژه، بنياد عالم و هر چه غير آن، ابژه اين سوژه تلقي گرديد و قانون نيز در اين تضايف، معناي متفاوتي از قبل به خود گرفت. كانت به عنوان بزرگ‌‌ترين فيلسوف انديشه مدرن، بهتر از هر كس مفهوم قانون مدرن را ذيل اين نسبت سوبژكتيو با عالم ترسيم نموده است. در تلقي كانت، عقل عملي با قانون سوبژكتيو خود، اراده را متعين مي‌كند و لذا اين عقل، خودتعين‏بخش و خودقانون‌گذار است و اين خودتعين‏بخشي، عين مفهوم آزادي در تلقي مدرن است. بنابراين، قانون مدرن خودآيين بوده، عقل در صدور قانون عملي لازم است صرفاً خود (سوژه) را مفروض بگيرد. اين تلقي از قانون با مفهوم عرفي امروزين جامعه حقوقي ما از قانون كاملاً متفاوت است و بازگشايي آن در فهم نسبت ما و قانون مدرن، به‌ويژه در تعيين جايگاه قانون در يك زمينه فكر ديني حايز اهميت است