«مراتب هستي» در حكمت مشاء و متعاليه با تأكيد بر نگرش علامه خفري

تبيين نحوه نگرش به وجود يكي از مهم‌ترين مسائل فلسفه است. «مراتب هستي» بنا دارد تا گوشه‌اي از اين مسئله مهم را روشن كند. نگاه مشاء به وجود، نگاهي كثرت‌گرايانه و مبتني بر تباين موجودات است. هستي، طبق اين نگاه مجموعه‌اي از موجودات خواهد بود كه هيچ گونه اشتراكي با هم ندارند، لذا طرح مسئله مراتب هستي در اين مكتب جايي ندارد. نظريه‌پردازان اين مكتب، در اين خصوص مراتب موجودات را به معناي اقسام و لايه‌هاي مختلف موجودات از قوي به ضعيف مطرح ساخته‌اند. علامه شمس‌الدين محمدبن‌احمد خفرى، از بزرگ فلاسفه و متكلمين سده دهم هجري، وجود را داراي دو معناي تحقق و منشأ انتزاع متحقق مي‌داند كه راه را براي نگرشي متفاوت با نگاه حكمت مشاء به هستي هموار كرده است. رساله وي تحت عنوان «مراتب وجود» اين نگاه متفاوت را تبيين كرده است. ملاصدرا با طرح مبادي لازم در حكمت متعاليه، به خصوص تشكيك در وجود، نگرش به مسئله مراتب وجود را كامل كرده است