بازنمايي رويكردهاي جريان‌هاي انحرافي به مفاهيم و آموزه‌هاي مهدوي با تأكيد بر «تأويل و تطبيق»

آموزه موعود نجات‌بخش و جايگاه رفيع آن، باعث هرچه بيشتر شدن انگيزه فرقه ها در تأويل معارف مهدوي و ارائه برداشت هاي متناسب با محتواي جريان هاي انحرافي بوده است. فرقه ها با تأويل و تطبيق گزاره هاي مهدوي، در پي زمينه سازي اقناع انديشه موعودباوران و بهره مندي از حمايت ايشان در بقاي جريان فرقه بوده اند. اين جستار با روش توصيفي تحليلي به بازشناسي رويكرد فرقه هاي انحرافي به آموزه مهدويت مي پردازد. نتايج تحقيق گوياي اين مطلب است كه اين دست برد نه‌تنها در اصل آموزه مهدويت، بلكه در ويژگي ها و خصوصيات موعود نيز رخ داده است. تأويل در اصل مهدويت، در مواردي منجر به بروز مهدويت نوعي شده و در موارد ديگر، به نحوه تعدد مهديان و يا حتي نفي امام مهدي با ظهور نايب ايشان نظر داشته است. ويژگي هاي قائم نيز در حيطه هاي مختلفي نظير خصوصيات ظاهري، مكان هاي ظهور، مفهوم عدالت و غلبه قائم و حتي افراد و اشياء همراه ايشان، در راستاي ادعاي مدعيان دروغين تأويل و تطبيق پذيرفته است.