كليدواژه :
خداشناسي , ذات و صفات , فعل الهي , متن ديني , تفسير حكمي , مدرس طهراني ,
چكيده فارسي :
آميختگي دقت‌هاي عقلي و برهانيِ حكماي اسلامي با تدبرها و تعمق‌هاي فراوان در متون آيات و روايات، بر هر پژوهنده آثار آن انديشوران، امري آشكار و انكار ناشدني است. ليكن چه‌بسا چشم‌پوشي از اين امر و توجه محض به ديدگاه‌هاي عقلي حكماء ـ در بيشتر محافل و آثار علمي ـ سبب غفلت و گاه انكار اين التفات به معارف رباني و متون وحياني شده باشد. مدرس طهراني از صاحب‌نظران و حكيماني است كه در مباحث حكمي خود، فراوان در فحواي متون ديني غور كرده است. وي با تتبعي ژرف و تأملي عميق در مدلول آيات الهي و اخبار اهل‌بيت:، مباني و آراي فلسفي خود را در راستاي آنها سامان داده و گاه در شرح و تبيين آنها به بدايعي تحسين‌آفرين دست يافته كه در انديشه‌هاي پيش از او يافت نمي‌شود. اين بلندنظري در سرتاسر آثار او و در همه مباحث و مسائل هستي‌شناختي، انسان‌شناختي، الهياتي و مانند آن قابل مشاهده و دقت است. آنچه در اين نوشتار بيان خواهد شد، بررسي رابطه متن ديني و ديدگاه خداشناسي حكيم طهراني در اصلي‌ترين محورهاي مباحث اين باب، بر اساس شرح و تطبيق نصوص ديني است.
