محدوده معرفت فاعل شناسا به باري تعالي از منظر حكيم زنوزي

محدوده معرفت انسان به خداوند متعال، يكي از مهم‌ترين مباحثي است كه بر اساس هستي‌شناسي خداوند و نيز شناخت انسان به‌عنوان جلوه‌اي بهره‌مند از ابزارهاي معرفتي مورد توجه فيلسوفان الهي قرار گرفته است. حكيم زنوزي به‌دقت به بررسي فلسفي اين مسئله پرداخته و در ارائه تفسيري صحيح از برخي از آيات و روايات مطرح در اين زمينه كوشيده است. وي با تقسيم هر يك از دو قسم علم، يعني علم حصولي و علم حضوري به بالوجه و بالكنه، تعلق هر يك را به خداوند بررسي كرده و تعلق قسم بالكنه علم حصولي و نيز علم حضوري را به خداوند ممتنع دانسته، ولي تعلق قسم بالوجه آن دو را به حضرتش ممكن برشمرده است.