نسبت نظريه هاي روانشناختي سياسي و اجتماعي با ظهور و بروز گروه تروريستي داعش

تروريسم پديده اي پيچيده است كه نمي توان صرفاً آن را براساس عوامل موقعيت گرا يا خلق گرا درك كرد، اما مي توان به كشف عوامل شناختي آن اهتمام ورزيد. بنابراين، اين مقاله تلاش دارد با استفاده از مطالعه موردي (گروه تروريستي داعش) و نقش نظريه هاي روان شناختي و اجتماعي، به تبيين و عملكرد اين جريان سلفي تكفيري بپردازد. در واقع، هدف پژوهش، توضيح زمينه هاي بروز و ظهور تروريسم در سطوح مختلف اجتماعي شدن آن از منظر روان شناختي سياسي و اجتماعي است. در اين تحقيق، مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي و با ابزار تحليل محتواي كيفي انجام شده است. مفروض اين مقاله آن است كه تروريسم سلفي، قرائتي ناقص، راديكال و نص محورانه از متون ديني است و عوامل روان شناختي كه در اثر مواجهه با بحران دنياي جديد، برخي مسلمانان را به سوي افراط سوق داده است. متفكراني كه بحران روان شناختي اجتماعي، هويت، بحران مشروعيت، بحران مشاركت، بحران نوسازي و غيره را علت اصلي ايجاد جنبش هاي اسلام گرايانه مي دانند، با رفع اين بحران ها نيز انتظار دارند كه جريان خشونت طلب دچار ركود و سستي شود، لذا خاستگاه زيستي- رواني (دونيمگي و تفكر سياه – سفيد و همه يا هيچ، مرگ پرستي، خشونت بدخيم، سلطه غريزه، هذيان عظمت و خودستاييِ مرضي، شخصيت ضداجتماعي)، گروه (حس تعلق و خويشاوندي ساختگي، خطر به مثابه ارزش، فشار اطاعت و موفقيت) و بحران هويت (مناقشه و تداخل فرهنگي، هژموني غرب و حقارت عرب، احياي خلافت) است.