رويكردي نوين در شبيه‌سازي فاكتور انعكاسي پارچه‌هاي پوشش داده شده با نانوذرات

پوشش‌دهي پارچه با نانوذرات به منظور ايجاد تغيير و اصلاح خصوصيات طيفي و انتشاري آنها فناوري جديدي است كه در سال‌هاي اخير معرفي شده است. اين روش حوزه جديدي از منسوجات با كارايي بالا مانند استتار، پارچه‌هاي محافظ در مقابل پرتو فرابنفش، سلول‌هاي خورشيدي و منسوجات خنك‌كننده را تحت پوشش خود قرار مي‌دهد. يكي از مهم‌ترين رويكردها در تخمين فاكتور انعكاسي اين منسوجات استفاده از مدل‌هاي مختلف براساس تئوري مختصات گسسته مي‌باشد كه شامل مدل‌هايي نظير كيوبلكا مانك و چند پرتوي مي‌شود. در اين مدل‌ها غالبا از انعكاس سطحي الياف، چشم‌پوشي شده و پارچه به صورت محيطي پيوسته در نظر گرفته مي‌شود كه خود منبع خطاي بالايي است. تئوري كلاسيك هندسه نور از ديگر مدل‌هايي است كه بطور گسترده براي پيشگويي فاكتور انعكاسي ذراتي مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه داراي ابعادي خيلي بزرگ‌تر از طول موج پرتو تابيده هستند. در اين مدل محدوديت موجود در مدل مختصات گسسته وجود ندارد ولي براي پيشگويي رفتار انعكاسي نانوذرات مناسب نمي‌باشد. با توجه به اينكه پارچه‌هاي پوشش داده شده سيستمي متشكل از موادي با ابعاد ميكرومتر و نانومتر هستند، در اين تحقيق يك مدل نظري بر اساس تئوري كلاسيك هندسه نور براي مطالعه انتقال پرتو از پارچه هاي پوشش داده شده با نانوذرات پيشنهاد شد كه در آن خصوصيات تابشي ذرات با ابعاد نانومتر و زيرميكرومتر توسط تئوري انتشار مي و خصوصيات تابشي الياف توسط تئوري هندسه نور توصيف مي‌شود. دقت مدل پيشنهاد شده با استفاده از پارچه پلي‌استر پوشش داده شده با نانوذرات دي اكسيد تيتانيم ارزيابي شد و نتيجه مقايسه نتايج حاصل از مدل و داده‌هاي آزمايشگاهي اندازه‌گيري شده نشانگر موفق بودن مدل پيشنهادي بوده و روش نويني را براي اندازه‌گيري انتقال پرتو از محيط‌هاي شامل اجزايي با اندازه‌هاي متفاوت معرفي مي‌كند.