بازخواني انتقادي مفهوم جنسيت و مرزهاي تن در كتاب تأديب النسوان

The Concept of Gender and the Boundaries of Body In the Book Disciplining Women; a Critical Reflection

اين پژوهش با بررسي كتاب تأديب النسوان به مطالعه و بازخواني مفهوم جنسيت به مثابه يك برساخت اجتماعي مي‌پردازد تا نشان دهد چگونه مرزهاي تن و حدود و ثغور آن با مكانيزم‌هاي زباني تعريف و سپس سركوب مي­شود آنجا كه تن به واسطه­ ي زبان به فهم درمي‌آيد به ساخت اجتماعي و فرهنگي تبديل مي‌شود؛ ساختي كه راهي براي فهم آن پديده ي مادي و زيست‌شناختي بدن باقي نمي‌گذارد. بدن زن در كتاب تأديب النسوان بدني ذاتاً مزاحم، غيرطبيعي و ضداجتماعي است. بروز و نمايش همين بدن مزاحم است كه شاهزاده­ ي قاجاري را وامي‌دارد تا در تصحيح آن كتابي مرقوم كند. نصيحت‌نامه‌ي او شماي كلي از نظام گفتماني مردسالارانه در ايران را به نمايش مي­گذارد كه جنسيت را مشخصه ­ي محدود كننده و طبيعي زنان در نظر مي­گيرد. سوژه­ ي مردانه در اين كتاب با آلوده ­انگاري و بيگانه­ سازي نمادين بدن زن "خود" را تطهير مي­كند تا مرز روشني بين خود و آن "ديگري" كه هم غريبه و هم به اندازه ­ي كافي آشنا است ترسيم كند.

Studying the book Disciplining Women (al-Ta'adib al-Niswan), this research aims to examine the concept of gender as a social construct in order to show how the boundaries of body are defined and then suppressed by linguistic mechanisms. Where body is understood by language it becomes a social and cultural construction which does not leave any way to understand the material and biological phenomenon of body. In Disciplining Women the body is intrinsically disturbing, abnormal, and antisocial. It is the occurrence and display of this kind of body that led the Qajar prince to write a book to correct it. His letter of advice (the book) illustrates the general pattern of patriarchal discourse in Iran, which considers gender as a limiting and natural characteristic of women. In this book the male subject purges himself by symbolic contamination and alienation of female body to draw a clear line between him and that ‘other’, which is both stranger and sufficiently familiar.