بيماري هاي چشم در اشعار شاعران قرون ششم و هفتم هجري قمري (انوري، خاقاني، نظامي، سعدي و مولوي)

Eye diseases in poems of the sixth and sventh centuries (Anvari, Khaghani, Nezami, Saadi and Rumi)

همزمان با نضج و شكل گيري دانش پزشكي در ايران و همگام با كوشش علما و دانشمنداني نظير ابوعلي سينا، سيد اسمعيل جرجاني، امام فخر رازي كه امروزه سهم بسزايي در رشد و گسترش اين علم به خود اختصاص داده اند،در عرصه ي شاعري نيز برخي شاعران به علم طب به عنوان يكي از فروع علوم طبيعي توجه خاص نموده، ضمن مطالعه ي مباني و مقدمات آن، به بيان نكات ارزشمندي در خصوص بيمار يها و خواص گياهان دارويي پرداخته اند. بدون ترديد، بررسي آثار اين شاعران حكيم و تعمق در آن ها، مي تواند افزوده بر اين كه خواننده را با برخي بيمار يها به شكل ديرينه اش آشنا سازد، افق تاز هاي را در شناخت مباني اين علم، بر پژوهندگان بگشايد. بنا براين، در اين جستار به بررسي برخي بيماري هاي رايج چشم در اشعار انوري، خاقاني، نظامي، سعدي و مولوي خواهيم پرداخت.

With maturing and forming of medical knowledge and the efforts of scholars and scientists such as Avicenna, Ishmael Jarjani and Imam Fakhr Razi who contributed greatly to the expansion and development of medical science, some poets also paid great attention to medicine as one of the branches of natural sciences. They studied the principles and basics of medicine to express valuable points regarding the diseases and the properties of medical plants in their poetry. Without doubt, the investigation of these poet’s master pieces and a deep understanding of them can not only make the reader familiar with the ancient understanding of some diseases, but also open new horizons in understanding the principles of this science. So, in this article some common eye diseases in the poems of Anvari, Khaghani, Nezami, Saadi and Rumi have been investigated