ارزيابي وضعيت قطب هاي علوم پزشكي در ايران

Assessment of Medical Excellence Centers in Iran

ارزيابي قطب هاي علمي يكي از اهداف محوري در مديريت دانش است. ارزيابي اين نهاد ها موجب ميشود تا ذينفعان هر موسسه علمي از ميزان ارتقاء واستقرار كيفيت فعاليت هاي علمي آگاه شوند و از بازخوردهاي ارزشيابي براي برنامه ريزي پويا و توسعه فعاليت هاي علمي بهره ببرند. علي رغم چنين اهميتي تا كنون روش هاي كارآمد جهت شناسايي و ارزيابي كاركرد اين نهاد هاي علمي به خوبي شناخته و معرفي نشده اند. از اين رو در سال1388 معاونت آموزشي وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي با هدف دستيابي به ابزار ارزشيابي مناسب و ارائه تصويري از عملكرد قطب هاي علمي علوم پزشكي ، ارزيابي اين نهادها را سفارش داد. اين ارزيابي با استفاده از ابزار محقق ساخته و بر اساس شاخص هاي «درونداد»، «فرآيند» و «برونداد آموزشي، پژوهشي، فناوري و خدمات» انجام شد. مقاله حاضر يافته هاي حاصل از مطالعه پيش گفت را ارائه مي كند. يافته ها حاكي از آن است كه 7/85% از نهادهاي مورد بررسي در تهران مستقر بوده اند. از مجموع قطب هاي علمي مورد بررسي 6/66% برنامه استراتژيك مدون داشتند. گزارش ارزشيابي برنامه استراتژيك توسط هيچ قطبي ارائه نشد. فعاليت اين نهادها به طور عمده متكي بر منابع دولتي بود. به نحوي كه بيش از 50% از اين نهادهاي علمي گزارشي مبني بر تامين منابع مالي از سازمان هاي خيريه، سازمان هاي غير دولتي، سازمان هاي خصوصي و نيز منابع خارج از كشور نداشتند. در حيطه ظرفيت سازي بالاترين ميانه امتياز 5/ 7 و مربوط به وجود ساختار مناسب جهت ارتباطات علمي بين المللي بود. در زمينه پروژه هاي تقاضا محور، مشاركت علمي با موسسات خارج از كشور و بازنگري برنامه هاي درسي 50% از قطب هاي مورد بررسي غير فعال بودند. سهم عمده برون داد اين موسسات مقالات علمي نمايه شده بود و گزارشي مبني بر دستاورد علمي منجر به ارائه خدمات در عرصه سلامت ارائه نشد. مغايرت وضعيت فعلي عملكرد قطب هاي علمي با اين مأموريت اصلي در وضعيت امتياز آن ها منعكس شده است. وجود چنين تناقضي در تجربيات ساير كشورها نيز گزارش شده است. ليكن آينده نگري دانشگاه هاي غربي موجب شد كه آن ها متوجه اين موضوع باشند كه اگر نيازهاي اقتصادي، اجتماعي جامعه را مد نظر قرار ندهند آينده را از دست خواهند داد و پس از يك دوره ناگزير از تغيير رويه شدند، يكي از مزيت هاي كشورهاي در حال توسعه مانند ايران امكان درس آموزي از چنين تجربياتي است.

Abstract: The assessment of scientific excellence is taking on increasing importance in the development of research policies. Evaluation of Medical Excellence Centers makes it possible for stakeholders to promote and establish the quality of scientific activities. Despite such importance, efficient methods to identify and evaluate the function of these scientific institutions, is not well known. Thus in 2009 the Ministry of Health and Medical Education Deputy for Medical Education ordered the design of appropriate assessment and evaluation tools. The goal of this activity was to implement an assessment system for centers of excellence and find a true understanding of their performance. The evaluation was performed using the tools and indicators based on a systematic approach for evaluating input, process and output . This present study reports the findings of this evaluation. The findings suggest that 85.7% of the institutions studied have been stationed in Tehran. From total scientific institutions assessed 66.6% had a documented strategic plan. Although the evaluation report of these strategic plans were not provided by any of excellence centers. These institutions mainly relied on government resources for their activities. Over 50% of academic institutions had no report of financing from charity organizations, NGOs, private organizations and overseas sources. In the area of capacity building the highest median score was 7.5, and related to the existence of proper structure for international scientific communication. Fifty percent of the centers had no demand oriented projects and no partnerships with other academic institutions abroad. The main output of these institutions was indexed scientific articles. No report based on the academic achievement which leads to health services in the field was provided by these institutes. Based on the finding of this evaluation center of excellences&apos scientific performance is contrary to the main mission of these centers. Predicting the future by western universities led them to realize that if they did not change their strategies their will not succeed. For developing countries such as Iran learning from this experience is an opportunity.