ارزيابي نظريۀ شوپنهاور دربارۀ معناي زندگي

فاقد عنوان و چكيده لاتين

شوپنهاور زندگي انسان را بي معنا مي داند. مي توان ادله او را بر ناسازگاري معناي زندگي اين گونه بيان كرد: او وجود خدا را به علت وجود درد و رنج هاي فراوان در زندگي منكر شده، معتقد است كه انسان به طور ناموجهي آن را براي معنادار ساختن زندگي فرض مي گيرد و آفريدن اين جهان را يك اشتباه مي داند. زندگي انسان ها در اين عالم فرايندي است كه هدف مشخصي در ساحت آگاهي آنها نيست و فقط تداوم يك امر بيهوده است. او زندگي انسان را به علت غلبه ناملايمات و آلام و متحمل شدن هزينه هاي فراوان بي ارزش مي داند. او همچنين با تأكيد بر نقش اراده در انسان معتقد است كه با اعمال آن زندگي اش يك فرايند پايان ناپذير را دنبال مي كند، زيرا خواسته هاي او نامحدود هستند و اين باعث درد و رنج و بي معنايي زندگي اش مي شود. ديدگاه او قابل نقد است، زيرا او فايده و هدف زندگي را در لذت مي داند، در حالي كه اين تنها فايده و هدف زندگي نيست و چيزهاي ديگري ممكن است نسبت به لذت ارزش بيشتري داشته باشند. به علاوه، چنين نيست كه به كارگيري اراده هميشه با رنج همراه باشد، زيرا پيشروي به سوي هدف معمولاً با احساس خوشي همراه است، به خصوص اگر فرد هدف متعالي در نظر داشته باشد.