تبيين ماهيت انقلاب اسلامي ايران از منظر سوره مجادله: كاوشي در تقابل دو جريان حزب الله و حزب الشيطان

استنباط چارچوب نظري تبيين انقلاب اسلامي از منابع و انديشه هاي اسلامي، همواره از زمان پيروزي انقلاب در جريان بوده؛ اما بروز علمي پراكنده اي داشته است. با توجه به جايگاه رفيع قرآن كريم در انديشه اسلامي، يكي از حوزه هاي مهم اين پژوهش ها، جستجو در بيان قرآن براي يافتن يك چارچوب نظري يا نظريه نو است كه قدرت تبيين تحولات كلان انقلاب اسلامي ايران را داشته باشد. در همين راستا و در اين پژوهش، با در نظر داشتن نقش برجسته مفهوم «حزب الله» در گفتمان انقلاب اسلامي، سوره مجادله براي تبيين قرآني انقلاب اسلامي برگزيده شده است. سوره مجادله تنها سوره قرآن است كه به صراحت از حزب الله و حزب الشيطان در كنار هم سخن گفته و فضاي مناسبي براي مطالعه چگونگي تقابل ميان اين دو حزب (تشكيلات) فراهم آورده است. در سوره مجادله، يك رفتار كليدي حزب الشيطان ذيل مفهوم «مُحاده» معرفي مي شود كه مخالفت با حكمراني خدا و پيامبر اسلام است. حزب الله به اين رفتار ناپسند واكنش مي دهد و مفهوم ديگري مطرح مي شود كه غلبه حزب الله بر حزب الشيطان است. از بيان سوره مجادله مي توان دريافت كه زمانه غلبه نهايي حزب الله بر حزب شيطان، همان زمانه ظهور حضرت مهدي است. اين دريافت مهم، ماجراي تقابل دو حزب را به دوران پيش از ظهور مرتبط مي كند. مطالعه انديشه امام خميني نشان مي دهد كه اين برداشت هاي قرآني، با چارچوب فكري ايشان همسو است. مطابقت انقلاب اسلامي با ماجراي برخورد حزب الله و حزب الشيطان از سوي امام خميني ، گواه باورمندي ايشان به اين زماني بودن برخورد دو حزب و پيروزي حزب الله است. از اين رو مي توان سوره مجادله و «مُحاده» مطرح در آن را مبناي نظري خوش ساختي براي تبيين انقلاب اسلامي دانست.