بررسي معاني و شواهد واژه «كنيسه» در متون فارسي و عربي

«كنيسه» به جز معناي مشهور آن يعني «عبادتگاه يهوديان»، در دوره اي از تاريخ يا در بعضي از گويش هاي محلي در معناي «سايه بان» نيز به كار رفته است: هم سايه باني كه چون محمل مسافران را از گزند باران و آفتاب يا ديد ديگران نگاه دارد و هم سايه باني كه بر بلندي يا بر پيشاني بنايي بسازند. «كنيسه» در معاني اخير در متون فارسي و عربي شواهد محدودي دارد و گويي چون كلمه اي محلي يا ناحيه اي بوده است، اهل لغت كمتر به آن پرداخته اند. ندرت كاربرد كنيسه در اين معنا در متون گذشته باعث شده است كه براي مصححان غريب و ناشناخته باشد و زمينه خطاخواني را فراهم كند. در مقاله حاضر، با ذكر شواهدي از متون ادبي و ديني و فرهنگ هاي لغت، درباره معناي «كنيسه» سخن گفته ايم و به نمونه هايي از سهوهاي محققان، مترجمان و مصححان متون فارسي و عربي از علامه محمد قزويني تا شاكر لعيبي در خوانش و يا دريافت معني اين واژه اشاره كرده ايم.