بررسي تطبيقي مولفه هاي فرهنگي و سياسي قدرت نرم انقلاب اسلامي ايران (1979) و انقلاب مصر (2011)

The Comparative Study of the Cultural and Political Components of Soft Power of the Islamic Revolution of Iran (1979) and the Egyptian Revolution (2011)

مقايسه قدرت نرم كشورها يكي از موضوعات جديد در سياست تطبيقي مي باشد كه در عرصه سياستگذاري ها و بازسازي عملكرد ملي موثر مي باشد. انقلاب اسلامي يكي از پديده هاي سياسي مي باشد كه با وقوع آن، چهره دوم قدرت يعني قدرت نرم در عرصه سياست بين الملل مطرح گشت. از آنجايي كه روند بيداري مردم مصر و انقلاب 25 ژانويه 2011 در اين كشور، به لحاظ ساختارها و ماهيت رژيم هاي گذشته و شرايط وقوع شباهت زيادي به يكديگر دارند، اين مقاله تلاش دارد منابع قدرت نرم اين دو انقلاب را مورد بررسي قرار دهد. به همين منظور، نگارندگان با بهره گيري از روش تحليل مقايسه اي و مدل دووجهي قدرت نرم، به اين سوال پاسخ دهند كه؛ مولفه هاي فرهنگي و سياسي قدرت نرم انقلاب اسلامي ايران (1979) و انقلاب مصر (2011) كدامند؟ مفروض مقاله به اين قرار است كه منابع قدرت نرم انقلاب اسلامي رو به تزايد دارد و در نقطه مقابل، منابع فرهنگي و سياسي قدرت در روند انقلابي كشور مصر، با فرسايش مواجه است. براي مقايسه روند قدرت نرم در اين دو انقلاب، با ارائه شاخص هاي سنجش پذير در دو حوزه فرهنگي و سياسي، تلاش مي شود برجستگي منابع قدرت مورد ارزيابي قرار گيرد. به همين منظور با بهره گيري از پرسشنامه و نرم افزار SPSS سعي مي شود داده هاي كمي مربوط به هر مولفه مورد مداقه قرار بگيرد و براي مدل دو وجهي قدرت نرم، 28 شاخص در نظر گرفته شده است. يافته ها نشان مي دهند قدرت نرم انقلاب اسلامي نسبت به انقلاب مصر بيشتر است و توانمندي ملي براي جامعه ايراني در حوزه هاي فرهنگي و سياسي، موفق تر بوده است.

Comparing the soft power of countries is one of the new issues in the policy of adaptation, which is effective in policy making and the reconstruction of national performance. The Islamic Revolution is one of the political phenomena that, with its occurrence, the second dimension of power - soft power – became obvious in the field of international politics. Since the Egyptian people's awakening and the January 25, 2011 revolution, are closely resembling in terms of the structure and nature of past regimes and the conditions, this paper seeks to examine the sources of soft power of these two revolutions. For this purpose, the authors using the comparative analysis method and the dual soft power model are going to answer the question; What are the cultural and political components of soft power of the Islamic Revolution of Iran (1979) and the Egyptian revolution (2011)? The article supposes that the sources of soft power of the Islamic Revolution are growing and, on the contrary, the cultural and political resources of power in the revolutionary process of Egypt are facing erosion. In order to compare the soft power trend in these two revolutions, efforts are being made to assess the prominence of power resources by presenting measurable indicators in both the cultural and political domains. To do this, by using a questionnaire and SPSS software, we try to consider quantitative data for each component and 28 indicators are considered for the twodimensional model of soft power. The findings show that the soft power of the Islamic Revolution is more than the Egyptian revolution, and national empowerment has been more successful for Iranian society in the cultural and political spheres.