ارزيابي عملكرد مدل تركيبي سيستم‌هاي عصبي فازي تركيبي و الگوريتم‌هاي فراكاوشي در بهره‌برداري بهينه از مخزن سد

هدف كلي از اين تحقيق توسعه مدل­هاي بهينه بهره­برداري از مخزن سد به منظور تأمين نيازهاي مختلف پايين دست سد، بر مبناي منطق فازي و الگوريتم­هاي بهينه­سازي فراكاوشي مي­باشد. در اين راستا ابتدا مقادير بهينه خروجي سد زاينده­رود واقع در استان اصفهان در طول دوره بهره­برداري بر اساس تابع هدف و قيودات مختلف، با در نظر گرفتن مقادير ورودي به سد و نيز نيازهاي پايين­دست، با استفاده از الگوريتم­هاي فراكاوشي شامل الگوريتم­هاي ژنتيك، اجتماع ذرات، تفاضل تكاملي، جستجوي هارموني، جستجوي ذرات باردار استخراج ­گرديد. در ادامه با توجه به مقادير خروجي بهينه شده در طي يك دوره بلند مدت، با استفاده از مدل­هاي مبتني بر منطق فازي از جمله مدل­هاي عصبي فازي تطبيقي و يك مدل جديد تركيبي از مدل عصبي فازي تطبيقي و الگوريتم­هاي فراكاوشي، انواع مدل­هاي بهره­برداري توسعه داده شد و در نهايت عملكرد اين مدل­ها با معيارهاي مختلف از جمله اعتمادپذيري، برگشت پذيري، آسيب پذيري و پايداري ارزيابي ­گرديد. نتايج بدست آمده حاكي از عملكرد مناسب سيستم تركيبي جديد در توسعه مدل بهره­برداري از مخزن سد مي­باشد. براين اساس مقدار معيار پايداري براي سيستم تركيبي جديد و سيستم انفيس كلاسيك به ترتيب برابر با 30/0 و 18/0 بدست آمد. همچنين اين سيستم تركيبي با تأمين99/95 درصد از نيازهاي كل پايين‌دست سد زاينده­رود عملكرد مناسبي از خود نشان داد.