بررسي انحلال فسفات، تحمل دمايي و زنده‌ماني باكتري‌هاي حل‌كننده فسفات در كود ميكروبي فسفاته

باكتري‌هايي با توان انحلال فسفات بالا و مقاوم به دماهاي بالا كانديد مناسبي براي استفاده در كودهاي ميكروبي فسفاته گرانوله مي‌باشند. بر اين اساس، در اين تحقيق كارايي انحلال فسفات، تحمل دمايي و ماندگاري هفت باكتري (Pantoea agglomerans P5، Pseudomonas fluorescens Tabriz، P. putida Tabriz، Pseudomonas sp. C162O، Enterobacter sp. S163، Bacillus megaterium JK6 و B. firmus) پس از تأمين جمعيت ميكروبي اوليه مناسب بر بستر پايه ﺧﺎك ﻓﺴﻔﺎت ( g45) +  ﮔﻮﮔﺮد ( g15) + باگاس ( g30) مورد ارزيابي قرار گرفت. كود ميكروبي تهيه شده به دو قسمت تقسيم شد و تعداد ميكروب‌هاي زنده در آن بعد از گذشت سه و شش ماه به روش شمارش كلني در پليت به دست آمد. نيمي از كود در دماي معمولي و نيم ديگر پس از اعمال تيمار دمايي 55 درجه سلسيوس نگهداري شد و سپس ميكروب‌هاي زنده آن شمارش شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين منابع مختلف فسفر از نظر انحلال فسفات وجود داشت و انحلال دو برابري توسط باكتري‌ها از منابع تري‌كلسيم فسفات نسبت به سنگ فسفات به دست آمد. بيشترين و كمترين انحلال فسفات به ترتيب در باكتري P. agglomerans P5 (mg/l 562) و در گونه B. firmus (mg/l 395) از منبع تري كلسيم فسفات بدست آمد. هيچ كدام از باكتري‌هاي مورد استفاده در فرمولاسيون كود ميكروبي فسفاته تحمل دماي 55 سلسيوس را نداشتند اما كودهاي ميكروبي فسفاته ذخيره شده در دماي معمولي بعد از گذشت سه و شش ماه پس از توليد، به طور ميانگين جمعيتي برابر با CFU/g 105× 3/4 و 104×4/0 داشتند.