اثر ساليسيليك اسيد بر كاهش اثرهاي منفي تنش خشكي در گياه هميشه بهار (Calendula officinalis L.)

براي بررسي تأثير سطوح مختلف تنش خشكي بر برخي شاخص‏هاي رشدي و بيوشيميايي گياه هميشه بهار در شرايط گلخانه و استفاده از ساليسيليك اسيد براي تعديل اثرات تنش خشكي، آزمايشي به‏صورت فاكتوريل در پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي بردسير، دانشگاه شهيد باهنر كرمان در سال 1393 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل خشكي در چهار سطح (آبياري مطلوب در حد ظرفيت مزرعه‏اي و آبياري در 75، 50 و 25 درصد ظرفيت مزرعه‏اي) و ساليسيليك اسيد در چهار سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 ميلي‏مولار) بود. نتايج نشان داد كه سطوح آبياري تأثيرمعناداريرا بر كليه صفات مورد بررسي داشت. صفات وزن خشك،غلظت كارتنوئيد، پرولين و قندهاي محلول تحت تأثيرمعنا‏دار تيمار ساليسيليك اسيد قرار گرفتند. برهم‏كنش آبياري و ساليسيليك اسيد تأثيرمعنا‏داري بر وزن خشك بوته، غلظت پرولين و قندهاي محلول نشان داد. نتايج نشان داد كه افزايش شدت تنش خشكي باعث كاهش معنا‏دار شاخص‏هاي رشد و همچنين غلظت كلروفيل a و b شد. غلظت كارتنوئيد، قندهاي محلول، پرولين و ميزان فنل كل با كاهش آب آبياري افزايش معنا‏داري يافتند. افزايش سطوح ساليسيليك اسيد تا 5/1 ميلي‏مولار باعث افزايش معنا‏دار وزن خشك گياه،غلظت كارتنوئيد و قندهاي محلول نسبت به شرايط عدم محلول‏پاشي شد. امادر غلظت 2 ميلي‏مولار ميزان اين صفات نسبت به شاهد كاهش يافت. به‏طوركلي، نتايج نشان داد كه كاربرد ساليسليك اسيد به‏ويژه سطح 5/1 ميلي‏مولار نقش مثبتي در تعديل اثرات منفي تنش خشكي نشان داد.