توسعه مدل‌هاي تحليلي احتمالاتي به‌منظور برآورد رواناب شهري

هدف از اين تحقيق، ارزيابي چند روش توسعه مدل‌هاي تحليلي احتمالاتي براي برآورد حجم رواناب مي‌باشد و نشان داده مي‌شود كه مدل‌هاي تحليلي مي‌توانند با درجه پيچيدگي متفاوت بر اساس تبديل‌هاي مختلف بارش رواناب به‌دست آيند. در اين مطالعه واسنجي و صحت‌سنجي مدل‌هاي تحليلي با پيروي از يك روش تركيبي انجام گرديد.  كارآيي انواع مختلف تبديل‌هاي بارش رواناب در بخش غربي شهر كرمان مورد سنجش قرار گرفت. نتايج مدل تحليلي براي رواناب مشاهداتي و شبيه‌سازي‌شده با مدل مديريت رگبار (SWMM) مورد مقايسه قرار گرفت. با مشاهده خروجي‌ها مي‌توان دريافت كه اگر براي ضريب رواناب يك مقدار در محدوده 7/0 6/0 درنظر گرفته شود، مدل تحليلي احتمالاتي نوع اول مي‌تواند نتايجي نزديك به نتايج شبيه‌سازي پيوسته مدل مديريت رگبار با اختلاف نسبي كم‌تر ارائه دهد. به‌منظور ارزيابي اطمينان‌پذيري عملكرد مدل تحليلي، با ثابت در نظر گرفتن ضريب رواناب منطقه نفوذپذير، مساحت بخش نفوذناپذير حوضه به‌تدريج افزايش داده شد. نتايج به‌دست آمده بيان‌گر آن است كه با افزايش تدريجي نفوذپذيري حوضه، اثر ضريب رواناب منطقه نفوذپذير بر حجم رواناب سالانه از حساسيت كم‌تري برخوردار خواهد بود. با استفاده از اين مدل، تطابق مناسبي بين داده‌هاي مشاهداتي و محاسباتي به‌دست آمد. مدل‌هاي تحليلي احتمالاتي به‌دليل محاسبات كم‌تر نسبت به مدل‌هاي شبيه‌سازي پيوسته، مي‌توانند به‌عنوان يك مدل شبيه‌سازي پيوسته در تحليل سيستم‌هاي رواناب شهري مورد استفاده قرار گيرند.