تأثير منگنز و محلول‌پاشي ساليسيليك اسيد بر تنظيم‌كننده‌هاي اسمزي، روابط آبي و تركيب شيميايي دانهال‌هاي پسته در شرايط شور

براي بررسي تأثير منگنز و ساليسيليك اسيد در شرايط شور بر تركيب شيميايي، تنظيم كننده‌هاي اسمزي و روابط آبي دانهال‎هاي پسته (Pistacia vera L.) رقم بادامي ريز زرند، يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه انجام شد. تيمارها شامل منگنز (0، 10 و 20 ميلي‌گرم منگنز بر كيلوگرم خاك از منبع سولفات منگنز)، محلول‌پاشي هورمون ساليسيليك اسيد سه بار با غلظت صفر، 5/0 و 1 ميلي‌مولار و شوري (0، 1200 و 2400 ميلي‌گرم كلريد سديم بر كيلوگرم خاك) بودند كه در انتهاي آزمايش ميانگين شوري‏هايي به‌ترتيب برابر با 9/2، 8/7 و 1/16 دسي زيمنس بر متر ايجاد نمودند. نتايج نشان داد كه شوري موجب كاهش مقدار نسبي آب برگ و افزايش نشت يوني گرديد، ليكن مصرف توأمان منگنز و ساليسيليك اسيد باعث افزايش 46 درصدي مقدار نسبي آب برگ و كاهش نشت الكتروليت گرديد. تنش شوري غلظت آهن، روي و منگنز شاخساره را كاهش، ولي مصرف توأمان 20 ميلي‌گرم منگنز و 1 ميلي‌مولار ساليسيليك اسيد غلظت اين عناصر را به‏ترتيب 26، 89 و 80 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. با افزايش شوري غلظت پرولين و قندهاي محلول افزايش يافت و مصرف توأمان منگنز و ساليسيليك اسيد نيز غلظت اين پارامترها را به‌ترتيب 100  و 88 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. براساس نتايج به‌دست آمده از اين پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه در شرايط شور، مصرف توأمان منگنز و ساليسيليك اسيد از طريق بهبود پارامترهاي فيزيولوژي و هم‌چنين افزايش غلظت عناصر غذايي كم مصرف، توانايي گياه پسته را در مقابله با تنش شوري بهبود بخشيد.