تأثير مقادير مختلف آبياري و كود نيتروژن با حضورآب زيرزميني بر عملكرد ذرت بهاره

كاهش روز افزون كمي و كيفي منابع آب از مهم­ترين معضلات موجود در كشاورزي مي­باشد. يكي از راهكارهاي مطرح در اين زمينه كم­آبياري و استفاده از آب­هاي زيرزميني كم­عمق مي­باشد.  اين تحقيق به­منظور بررسي ميزان مشاركت آب زيرزميني كم­عمق در تأمين نياز آبي گياه ذرت انجام شد. آزمايش به­صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك­هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل؛ كود نيتروژن (N1، N2و N3 به­ترتيب 450، 375 و 300 كيلوگرم در هكتار) و آبياري (I1، I2و I3 به­ترتيب 100، 75 و50 درصد نياز آبي گياه) با سطح ايستابي ثابت (عمق 70 سانتي متر) بودند. نتايج آزمايش­ها نشان داد با افزايش مقادير دو تيمار اصلي، خصوصيات عملكرد دانه، ماده خشك و شاخص برداشت به­طور معني­داري افزايش يافت. بيشترين عملكرد دانه و ماده خشك به­ترتيب 049/6 و 43/15 تن در هكتار مربوط به تيمار آبياري كامل بود. همچنين با افزايش ميزان كود نيتروژن از 300 به 450 كيلوگرم در هكتار 12 درصد افزايش در عملكرد دانه مشاهده گرديد. نتايج نشان داد عملكرد دانه در حضور سطح ايستابي نسبت به حالت زهكشي آزاد تا 16 درصد افزايش يافت. همچنين بررسي نتايج مربوط به ميزان مشاركت آب زيرزميني در تبخير و تعرق گياه نشان داد بيشينه و كمينه مقدار مشاركت به­ترتيب 4/31 و 78/5 درصد و مربوط به تيمار I3  و I1 بود. بنابراين با استفاده از آب زيرزميني كم­عمق علاوه­بر كاهش ميزان زه­آب خروجي و آلودگي زيست محيطي، بخشي از نياز آبي گياه قابل تأمين است.