بررسي ارتباط بين پديده انسو و وقوع خشكسالي در ايران

نقش پديده­هاي جوي – اقيانوسي انسو در وقوع خشكسالي كشور براساس اطلاعات 30 ايستگاه همديد در يك بازه زماني بلند مدت از بدو تاسيس تا سال 2010 بررسي گرديد. از برخي شاخص­هاي انسو (شامل SOI، MEI، 2+1NINO، 4/3 NINO، 4NINO، NOI، TNI و PNA) به­عنوان متغير مستقل و از شاخص بارش استاندارد (SPI) به­عنوان متغير وابسته براي بيان خشكسالي استفاده شد. نتايج حاصل از بكارگيري روش تحليل همبستگي پيرسون نيز بيان­گر ارتباط بين شاخص­هاي اقليمي انسو و SPI بود. بيشترين همبستگي به­ميزان 33/43 درصد به شاخصSOI  تعلق داشت. همبستگي شاخص­هاي MEI، 4/3 NINO، 4NINO ، NOI ، 2+1NINO ، TNI و PNA به‌ترتيب در رتبه­هاي بعدي قرار داشتند. از طرفي، همبستگي خشكسالي نواحي غرب و شمال غرب كشور با شاخص SOI بيش از ساير نواحي بود. مقايسه تعداد وقوع خشكسالي در  فازهاي گرم (النينو) و سرد (لانينا) انسو نشان داد كه تعداد وقوع خشكسالي در فاز لانينا بيش از النينو بود كه مويد آن است كه وقوع فاز النينو منجر به كاهش خشكسالي كشور شده است.