گياه‌پالايي كادميم به‌وسيله ذرت تحت تأثير كاربرد بقاياي آلي (گندم و يونجه) در يك خاك آهكي

گياه‌پالايي يكي از روش‌هاي پالايش فلزات سنگين خاك از جمله كادميم مي‌باشد كه نسبت به ساير روش‌هاي موجود ارزان‌تر است. از آنجا كه اين روش زمان بر بوده و داراي كارايي پاييني است، روش‌هايي براي افزايش كارايي گياه‌پالايي پيشنهاد شده است. يكي از اين روش‌ها، افزودن بقاياي آلي به خاك‌ها مي‌باشد. آزمايشي گلخانه‌اي به‌منظور بررسي اثر كاربرد بقاياي گندم و يونجه بر گياه‌پالايي ذرت در يك خاك آهكي آلوده شده به كادميم انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل 3×3×2 در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد.  فاكتورها شامل دو نوع بقاياي آلي (گندم و يونجه)، در سه سطح (صفر، 1، و 2 درصد وزني) و سه سطح كادميم (5، 15، و 25 ميلي‌گرم در كيلوگرم خاك) و در سه تكرار بود. نتايج نشان داد كه افزايش سطوح كادميم كاربردي، سبب افزايش غلظت كادميم در خاك و در اندام هوايي ذرت شد، اما وزن خشك و فاكتور انباشت زيستي كادميم را كاهش داد. افزايش سطوح بقاياي گندم و يونجه، سبب افزايش غلظت كادميم اندام هوايي ذرت و فاكتور انباشت زيستي كادميم شد. غلظت كادميم اندام هوايي ذرت و فاكتور انباشت زيستي كادميم در تيمار بقاياي گندم نسبت به تيمار بقاياي يونجه بيشتر بود. هرچند ميانگين وزن خشك ذرت در خاك تيمار شده با بقاياي يونجه به‌طور معني‌داري نسبت به بقاياي گندم بيشتر بود. اثر كاربرد بقاياي گندم يا يونجه بر ميزان جذب كادميم به‌وسيله ذرت مشابه بود. كارايي گياه‌پالايي ذرت در سطوح پاييني كادميم بيشتر از سطوح بالايي بود.