تاملي بر فضا و جرم: جهت‌گيري فضاي عمومي، خصوصي و مجازي در ايران

A reflection on space and crime: Orientations of public, private and cyber spheres in Iran

تضعيف فضاي عمومي و راندن شهروندان به فضاهاي غير تعاملي مي تواند در جهت گيري رفتاري شهروندان به سوي جرم و خشونت، شكستن قانون و زيرپا نهادن ارزش هاي اخلاق تعاملي و شهروندي، نقشي منفي بازي كند. پرسش آن است كه تقليل جايگاه حوزه عمومي چه تاثيري بر حوزه دروني (خانه/خانواده) و تمايل نوجوانان به فضاي مجازي دارد و اين امر در قالب فضاي مجازي غير تعاملي، به نوبه خود چه تاثيري بر ظهور و افزايش جرم و خشونت در ميان نوجوانان و جامعه خواهد داشت. اگرچه ساختاري شدن مضاعف با ظهور آنچه انديشمنداني چون ترنر فضاهاي سوم يا آستانه اي مي نامند، همراه است، اما بر پايه مطالعات كلاسيك، دستيابي به استقلال برآمده از بلوغ براي نوجوانان پسر در فضاي نماديني رخ مي دهد، كه بعدي آييني و آستانه اي دارد. ؛ كنش خشونت بار و مجرمانه مي تواند حاصل واگرايي در برابر حس يكپارچگي و فقدان رابطه ديالوجيك (گفت و گويي)، بين الذهاني، و ميان متني فرد با فضاهاي اجتماعي خود باشد. اين مقاله سعي دارد، تاثير تقليل يا آسيب فضاي عمومي و خصوصي را در تمايل به فضاي مجازي و ظهور جرم وخشونت، و نزول اخلاق فردي و شهروندي مورد بحث قرار دهد.

Public sphere plays an important role in individual and social life so that its weakness facilitates illegal behavior and may orientate individuals toward violence and crim. The present analysis deals with such key research questions as what are the impacts of the weakness of public sphere on private spheres particularly family? How does it affect the tendency of youth and adolescents toward cyber and virtual spheres? Whether and how it may lead them towards violence and crime? The present analysis focuses on these key research questions and tries to explore the consequences of the weakness of public sphere on tendency towards cyber sphere, violence and crime which in turn will damage individual morality and civic commitment.