ارتباط علي توانمندسازي و خلاقيت كاركنان با سبك‌هاي رهبري در ادارات تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي ايران

هدف اين تحقيق بررسي رابطه علي بين توانمندسازي كاركنان ادارات تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي ايران و خلاقيت با سبك هاي رهبري در آن مي باشد.روش شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت از نوع تحقيقات علي بود كه به صورت پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق تعداد 800 نفر بود كه شامل كليه كاركنان ادارات تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي كشور بودند. حجم نمونه به وسيله فرمول كوكران تعداد 260 نفر به دست آمد. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق پرسشنامه بود، از شاخص هاي آماري چون فراواني، ميانگين و انحراف معيار استفاده شد. در بخش آمار استنباطي، نخست با استفاده از آزمون ﮐﻮﻟﻤﻮﮔروف اسميرنوف به بررسي فرض نرمال بودن داده ها پرداخته شد. سپس، به منظور بررسي روابط دو متغيره و آزمون فرضيات از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون، استفاده شد.يافته ها: در بررسي رابطه بين توانمندي كاركنان و خلاقيت كاركنان ادارات تربيت بدني بر اساس نتايج به دست آمده از معادلات ساختاري ضريب مسير بين توانمندي كاركنان و خلاقيت كاركنان برابر با 0.86 بود كه اين موضوع نشان دهنده ارتباط معني دار بين اين دو متغير مي باشد. در رابطه بين خلاقيت و سبك هاي رهبري نيز رابطه مثبت و معناداري بين متغيرها برقرار بود. همچنين نتايج نشان داد كه رابطه مثبت و معناداري بين متغير توانمندي كاركنان و سبك هاي رهبري در ادارات تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد كشور وجود دارد.نتيجه گيري: با عنايت به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود، مسوولان، مديران و سياست گذاران ادارات تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي، توجه خاصي را به توانمندي كاركنان داشته باشند، زيرا با افزايش توانمندي عزت نفس كاركنان نيز افزايش پيدا مي كند و اين امر سبب شكوفايي خلاقيت در بين آنان مي شود كه در اين بين با سبك رهبري مناسب مي توان اين عوامل را در جهت افزايش كارايي و بهره وري سازمان سوق داد.