اثربخشي برنامۀ والدگري ذهن آگاهانه بر تنيدگي والدگري و خودكارآمدي والديني در مادران نوجوانان با تعارض بالا

اين پژوهش با هدف تعيين برنامۀ اثربخشي والدگري ذهن آگاهانه بر كاهش تنيدگي والدگري و افزايش خودكارآمدي والديني در مادران نوجوانان پرتعارض انجام483 دانشآموز دختر از سه دبيرستان دوره اول متوسطه داوطلب مورد سنجش شد. با استفاده از پرسشنامۀ تعارض رفتار فرم نوجوان (رابين و فاستر، 1989قرار گرفتند و 157 نوجوان كه نمره تعارض آنها در رابطه با مادر يك انحراف استاندارد بالاي ميانگين ( 50 به بالا) بود، مشخص شدند. پس از اعمال استانداردهاي ورود و خروج، 32 مادر به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه 16 نفري جايگزين شدند. شركت كنندگان گروه آزمايش، مداخلۀ والدگري ذهن آگاهانه را بر اساس بسته بوگلس و رستيفو ( 2014 ) دريافت كردند. آزمودني ها در سه مرحله توسط پرسشنامۀ تنيدگي والدگري (آبيدين، 1995 ) و خودكارآمدي والديني (دومكا، 1996 ) ارزيابي شدند. نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد كه در گروه آزمايش، تنيدگي والدگري به شكل معناداري كاهش وخودكارآمدي والديني افزايش يافته است. نتايج پژوهش حاكي از اين است كه رويآورد والدگري ذهن آگاهانه بر متغيرهاي مرتبط با والدگري مادران تأثيرگذاراست.