تأثير برنامه آموزش تاب آوري بر ارزيابي هاي شناختي، مقابله و هيجان ها

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي برنامه آموزش تاب‌آوري بر ارزيابي‌هاي شناختي، مقابله فعال و هيجان‌هاي مثبت و منفي گروهي از دانش‌آموزان دختر انجام شد. در اين پژوهش تجربي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل و همراه با پيگيري، 32 دانش‌آموز دختر 12ساله در دو گروه آزمايش و كنترل قبل و بعد از آموزش به نسخه تجديدنظرشده سنجش ارزيابي تنيدگي (رويلي، رويش، جاريكا و واگن، 2005)،مقياس مقابله فعال (گرين‌گلس، شوارزر، جاكوبيك، فيكسنبام و تابرت، 1999) ونسخه تجديدنظرشده مقياس هيجان‌هاي متمايز (فردريكسون، تاگادي، واگ و لاركين، 2003) پاسخ دادند. در 10 جلسه يك‌ساعته برنامه آموزش تاب‌آوري رواني به شيوه گروهي براي گروه آزمايش اجرا شد. نتايج روش‌هاي آماري تحليل كوواريانس تك‌متغيري و چندمتغيري نشان داد كه در كوتاه‌مدت و بلندمدت برنامه آموزش تاب‌آوري در افزايش ارزيابي‌هاي شناختي سازشي، راهبرد مقابله فعال و هيجان‌هاي مثبت و در كاهش ارزيابي شناختي مبتني بر تهديد و هيجان‌هاي منفي دانش‌آموزان دختر مؤثر بود. درمجموع، نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد كه برنامه آموزش تاب‌آوري از طريق تقويت راهبردهاي تفكر مثبت، راهبردهاي سازشي مديريت هيجان و همچنين غني‌سازي مهارت‌هاي رابطه بين‌فردي، در تحقق ايده ايمن‌سازي رواني فراگيران به طور تجربي مؤثر است.