فراتحليل رابطه بين راهبردهاي يادگيري خودنظم‌جويي و اهمال‌كاري تحصيلي

اين پژوهش با هدف تركيب پژوهش‌هاي انجام شده در قلمرو اثربخشي راهبردهاي يادگيري خودنظم‌جويي بر اهمال‎كاري تحصيلي دانش‌آموزان انجام شد. جامعه آماري دربرگيرنده پژوهش‎هاي مرتبط با موضوع است كه در بين سال‎هاي 1370 تا 1396 در ايران منتشر شده بود. از ميان يافته‌هاي كمّي، 21 پژوهش برگزيده شد و با استفاده از روش فراتحليل، 48 اندازه اثر با توجه به ملاك‎هاي تعريف شده ورود وخروج به‌دست آمد. يافته‎ها نشان داد كه ميانگين اندازه اثر كلي پژوهش‌هاي مورد بررسي براي مدل اثرات ثابت 78/0 و براي اثرات تصادفي 85/0 است كه هر دو در سطح 001/0 معنادار بود. با توجه به ناهمگوني اندازه‌هاي اثر، جنس، روش پژوهش و نوع آموزش به‌عنوان متغيرهاي تعديل‌كننده بررسي شدند. نتايج t مستقل نشان داد كه اندازه اثر رابطه راهبردهاي يادگيري خودنظم‌جويي با اهمال‌كاري تحصيلي دختران و پسران تفاوت معناداري وجود ندارد، اما اندازه‎هاي اثرهاي پژوهش‎هاي تجربي به‌طور معناداري بيشتر از پژوهش‎هاي همبستگي است. همچنين اندازه اثر مربوط به راهبردهاي فراشناختي بيشتر از راهبردهاي شناختي و مديريت منابع به‌دست آمده است. بر پايه اندازه اثرهاي به‌دست آمده مي‌توان دريافت كه آموزش راهبردهاي يادگيري خودنظم‌جويي تأثير چشمگيري در كاهش اهمال‎كاري دانش‌آموزان دارد.