همدلي و رفتارهاي جامعه‌پسند: نقش واسطه‌اي هيجان‌هاي اخلاقي

اين پژوهش با هدف تعيين نقش واسطه‏اي هيجان‏هاي اخلاقي در رابطه بين همدلي و رفتار جامعه‌پسند نوجوانان انجام شد. روش اين پژوهش توصيفي، از نوع همبستگي با روي‌آورد مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل دانش‌‏آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر شيراز در سال تحصيلي 13961395 بود. گروه نمونه شامل 508 دانش‌آموز (257 دختر، 251 پسر) بود كه با استفاده از روش نمونه‌برداري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و به مقياس همدلي اساسي (جوليف و فارينگتون، 2006)، مقياس گرايش به گناه و شرم (كوهن، ولف، پانتر و اينسكو، 2011) و اندازه‌هاي گرايش‌هاي جامعه‌پسند (كارلو و راندال، 2002) پاسخ دادند. نتايج مدل‌يابي معادلات ساختاري نشان داد كه همدلي بر رفتار جامعه‌پسند و هيجان‎هاي گناه و شرم فرزندان، اثر مستقيم و مثبتي دارد. همچنين، هيجان‌هاي گناه و شرم بر رفتارهاي جامعه‌پسند، اثر مستقيم و مثبتي نشان دادند. بر اساس يافته‏هاي پژوهش، هيجان‌هاي گناه و شرم در رابطه بين همدلي و رفتار جامعه‌پسند، نقش واسطه‌اي داشت. در كل، نتايج اين پژوهش نشانگر اهميت هيجان‎هاي اخلاقي در رفتار جامعه‌پسند بود.