ديپلماسي هسته اي ايران و اروپا و تاثير آن بر امنيت بين الملل، با تاكيد بر خروج آمريكا از برجام

Nuclear Diplomacies of Iran and Europe and Their Impact on International Security: Emphasis on US Withdrawal from Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)

سياست هاي امريكا و اروپا تا زمان دستيابي كشورهاي گروه 1+5 به توافق ژنو، لوزان و وين مبتني بر چالش هاي امنيتي بوده است. علت اصلي چنين چالش هايي را بايد تغييرات ايجاد شده در موازنه قدرت منطقه اي و مخالفت بازيگران موثر سياست جهاني با الگوهاي رفتاري ايران ارزيابي نمود. الگوي كنش راهبردي امريكا در فرآيند برنامه جامع اقدام مشترك مبتني بر نشانه هايي از ديپلماسي اجبار براي محدودسازي قدرت راهبردي ايران بوده است. روندهاي مديريت بحران در روابط ايران با كشورهاي 1+5 بر اساس نشانه هايي از ديپلماسي هسته اي شكل گرفته است. چنين فرآيندي نتوانست اهداف راهبردي امريكا را تامين نمايد. خروج دونالد ترامپ از برجام، نشانه چنين وضعيتي مي باشد. در چنين شرايطي و بر اساس نگراني هاي امنيتي ژئوپلتيكي ناشي از توان موشكي ج. ا. ا، مجاورت جغرافيايي كشورهاي اروپايي با ايران را از مهمترين دلايل استمرار حضور اروپا در برجام مي توان قلمداد نمود. در اين مقاله رابطه بين ديپلماسي هسته اي ايران با اروپا و بررسي دلايل و نتايج استمرار حضور اروپا در برجام پس از خروج امريكا بررسي مي شود. پرسش مقاله به اين موضوع اشاره دارد كه »ديپلماسي هسته اي و اروپا چه تاثيري در سياست و امنيت بين الملل به جا گذاشت؟ «فرضيه مقاله آن است كه: «ديپلماسي هسته اي منجر به افزايش تضادهاي ايران و امريكا در فضاي سياست بين الملل گرديده است». در تنظيم مقاله از رهيافت «نئورئاليسم تهاجمي» استفاده مي شود. رهيافتي كه ديپلماسي و مذاكره را محور اصلي صلح جهاني ميداند. انجام پژوهش براساس روش كيفي انجام گرفته است.

The policies of the United States and Europe had been based on making security challenges up the acheivement of the G + 1 countries to the Geneva, Lausanne and Vienna agreements. The main reason for such challenges related to the changes in the regional power balance, and the opposition of influential actors in the global policies against Iran's behavioral patterns. The US followed coercive diplomacy as its strategic action model in case of Comprehensive Action Program to restrict Iran's strategic capabilities. The crisis management processes in Iran's relationship with the 5 + 1 countries are based on indications from nuclear diplomacy. The US strategic goals could not be achieved through this process. Donald Trump’s withdrawal from JCPOA designated such a situation. Given this situation and based on the geopolitical security concerns posed by Iran’s missile power and the geographic proximity of European countries to Iran can be considered as the main cause of the persistence of European countries on the continuation of JCPOA. This study investigates the relationship between Iran's nuclear diplomacy and that of Europe, and the study of the causes and consequences of the continuation of Europe's remaining after US withdrawal. The research question involves the influence of the nuclear diplomacy and Europe in international politics and security. The research hypothesizes that the nuclear diplomacy has intensified contradictions between Iran and the United States relating international politics. Aggressive neo-realism is used in this paper as an approach emphasizing on diplomacy and negotiation as the main axis for global peace. This research is carried out based on qualitative method.