ارزيابي شبهات فرقه زيديه در باب مهدي موعود براساس آراء شيخ صدوق

گمان مي‌رود كه دوران اخير، زمانه شكوفايي مهدي‌باوري در ميان زيديان _ به خصوص زيديان يمن _ باشد. اين امر، ضرورت پرداختن به آموزه‌ مهدويت و پاسخ دادن به شبهات پيروان زيديه در قرون اوليه اسلام را آشكار مي‌سازد. گرچه شماري اندك از زيديان در باب انديشه مهدوي به اماميه شباهت دارند، اما ركن اصلي اعتقادي ايشان، يعني آشكاري امر به معروف و نهي از منكر از طرف امام، جهاد با شمشير را ضروري مي‌سازد. از اين رو، اين فرقه، چندان به مهدويت شخصي و به‌ويژه «غيبت امام» اعتقادي نداشته و جوهره مهدويت را در رفاه و عدالت اجتماعي در سايه دين مي‌دانند و از آن‌جا كه به انديشه اعتزال گرايش دارند، به روايات نيز توجه چنداني نمي‌كنند. مهدويت در اين گروه در طول تاريخ، دچار زيادت‌ها و نقصان‌هاي بسياري بوده و همين امر موجب پيچيدگي و ابهام اين آموزه گشته است. سؤال اصلي كه اين پژوهش با آن روبرو است، اين است كه: مهم‌ترين شبهاتي كه زيديه بر آموزه مهدويت وارد كرده‌اند چيست و چگونه مي‌توان از اين اصل اعتقادي شيعي در برابر هجمه‌ها دفاع كرد؟ شبهاتي مانند عدم صحت و ساختگي بودن روايات دال بر دوازده تن بودن ائمه:، عدم امكان شناخت امام مهدي و در نتيجه عدم وجود ايشان، فقدان دليل موجه در حصر غيبت ائمه: در وجود مبارك امام دوازدهم، عدم وجود نص بر امامت مهدي، باوجود وجوب عقلي آن از نظر اماميه، لغو و بيهوده بودن اعتقاد به امام غايب و پنهان. در اين تحقيق، برآنيم با توجه به آراء عقلي و نقلي شيخ صدوق به اين شبهات پاسخ گوييم.