انديشه مهدويت از منظر اباضيه

مهدويت و ظهور منجي يكي از مسائل مهم در بين مذاهب و فرق اسلامي است كه از زيرمجموعه‌‌هاي مبحث امامت و خلافت مسلمين است و ساليان متمادي در اين رابطه سخن‌ها گفته شده و كتب متعددي به رشته تحرير درآمده است. از اباضيان در خصوص انديشه مهدويت مطلب مهمي بيان نشده است و بعضاً حتي تا مرحله انكار نيز پيش رفته‌اند كه البته با ديدگاه اماميه بسيار متمايز است. اباضي‌ها تنها به رواياتي از منابع اهل‌سنت در پذيرش مهدويت نوعي و نه شخصي و نيز شرائط آخرالزمان بسنده كرده‌اند كه در اين تحقيق، براي نخستين بار مسائل مهدويت از ديدگاه اباضيه مورد بررسي قرار گرفته است. البته يكي از علل نپرداختن به اين مبحث مهم در متون اباضي را مي‌توان تقسيم‌بندي ايشان در خصوص امامت دانست زيرا آنها مراحل چهارگانه امامت اعم از «ظهور، دفاع، شراء و كتمان» را در نظام فكري خويش قرار داده‌اند و با اين تفكر ظاهرا جائي براي منجي و موعود باقي نمي‌گذارند هرچند برخي از اين چهار مرحله امامت قابل تطبيق با شيعه است. در مجموع مواردي همچون طلوع خورشيد از مغرب، فتنه دجال، خروج ياجوج و ماجوج و... از جمله مواردي است كه در متون اباضي در مباحث اشراط الساعة و... اشاره شده كه برخي از آنها مانند فتنه دجال قابل تطبيق با آموزه مهدويت در شيعه است.